Koken met drie pannen op het vuur, intussen proberen te bedenken waar je precies bent in het recept, wat de vervolgstappen zijn, en wat de meest logische volgorde is om straks alles tegelijkertijd te kunnen serveren, terwijl er twee hongerige, jengelende kinderen aan je benen hangen.
Onmogelijke opgave? Niet het werkgeheugen: het deel van ons brein dat verantwoordelijk is voor de bewuste verwerking van informatie. Het werkgeheugen is niet hetzelfde als het kortetermijngeheugen, dat alleen verantwoordelijk is voor het kort onthouden van informatie, gedurende enkele seconden. Het werkgeheugen krijgt voor elkaar dat we vervolgens ook iets met die informatie kunnen doen.
Zo werkt het werkgeheugen
Het werkgeheugen brengt prioriteiten aan in het dagelijkse informatiebombardement, en regelt dat we aandacht aan iets kunnen besteden terwijl we andere dingen negeren. Het komt in actie als we informatie herformuleren, manipuleren, ergens berekeningen op loslaten, en wanneer we beslissingen nemen.
Het drukke keukentafereel is een alledaags voorbeeld van een typische taak voor het werkgeheugen. Een ander klassiek voorbeeld is het werk van een luchtverkeersleider: die moet uiteenlopende informatiebronnen met elkaar combineren – vluchtroutes, weerpatronen, de positie van een groot aantal vliegtuigen, de communicatie met piloten – en daarover de juiste beslissingen nemen, en intussen zijn
