Stel: eind 2009 heeft een handjevol terroristen het op Nederland gemunt. De inlichtingendienst aivd zit erbovenop en weet dat ze chemische wapens tot hun beschikking hebben. Hun plan is die biowapens ‘binnenkort’ in te zetten, ‘ergens op een drukbezochte plek’. Waar en wanneer is dus onduidelijk, maar wel heeft de aivd twee kopstukken gearresteerd die op de hoogte zijn van details. Alleen… ze willen niet praten.
De cia wist onder de regering-Bush wel hoe ze zo’n varkentje moest wassen. Begin dit jaar lekten interne memo’s van de Amerikaanse inlichtingendienst uit waarin pijnlijk nauwkeurig werd beschreven hoe cia-agenten na 11 september 2001 te werk gingen bij het ‘ondervragen’ van terreurverdachten. Marteling was niet toegestaan, met als definitie van martelen dat dat hevige pijn met zich meebrengt. Zolang de ondervragers zich maar beperkten tot ‘draaglijke pijn’ (een klap in het gezicht of de maag met licht gespreide vingers), was het geoorloofd.
Daarnaast maakten ze gebruik van een breed scala aan technieken die ‘slechts’ mentale pijn opleveren. Zoals slaaponthouding (iemand maximaal 180 uur wakker houden, stoppen als hij gaat hallucineren), voedselmanipulatie (de gebruikelijke maaltijd vervangen door een smakeloze vloeistof), angst aanjagen (is de verdachte bang voor insecten? sluit hem dan op in een piepkleine, donkere ruimte met
