Breinjournalist Mark Mieras geeft antwoord op lezersvragen
Met een hersenscan is te zien dat muziek de emotionele hersenen kietelt. Terwijl je zit te genieten zijn daar twee centra afwisselend actief. Het eerste is de nucleus caudatus, die je laat voelen of iets belangrijk is. Dat belangrijke gevoel wordt het meest opgeroepen op het moment dat in de muziek de spanning oploopt.
Wanneer bij een volgende passage de spanning wegvloeit, is op de hersenscan te zien dat de nucleus accumbens oplicht. Dat is ons euforiecentrum: het is betrokken bij elke bevredigende en euforische ervaring, en zo ervaren we de muziek bij vlagen ook. Naar muziek luisteren is dus een soort emotionele dans.
Waarom we zo emotioneel reageren op muzikale geluidstrillingen, en bijvoorbeeld niet op het gepiep van een roestige grasmaaier, daarover zijn wetenschappers het niet eens. Sommigen denken dat muziek een oertaal is, zoals vogels die ook hebben; dat we ooit klank en ritme gebruikten om te verleiden of om te waarschuwen voor gevaar.
In elk geval heeft muziek wel een universele betekenis. Zelfs de meest geïsoleerde volkeren, hoe anders hun muziek ook klinkt dan de onze, voelen aan welke emotie er in onze westerse muziek verborgen zit – en omgekeerd.
