Waarom val ik op de verkeerde man?

Even voorstellen: de Gesloten Oester. De Narcist. De Man Met Bindingsangst. De Jaloerse Man. En de Casanova niet te vergeten. Allemaal mannen die zich niet helemaal geven in een relatie en daarmee veel leed veroorzaken.

De aanwezige cursisten slaken een zucht van herkenning als relatie- en singlecoach Sylvia van der Spek deze opsomming van ‘foute’ mannentypes geeft. Want wie heeft er geen er­varing mee? Ikzelf kan al afvinken: de Jaloerse Man, de Casanova (hoewel ik niet echt geloofde dat het serieus zou worden met deze broeierige macho van salsales) en mijn nieuwe vlam – de Man Met Bindingsangst. De verleiding is groot om net als Bridget Jones in The edge of reason eens flink te gaan schelden op de rotzakken die ons vrouwen het leven zuur maken.

Maar schelden is niet het doel van de cursus ‘Foute mannen’. In plaats daarvan confronteert Sylvia van der Spek ons met de vraag waardoor we telkens opnieuw voor die rotzakken vallen. ‘Drie factoren bepalen of we verliefd worden,’ zegt ze; ‘je moet ervoor openstaan, iemand moet fysiek aanwezig zijn, en hij moet voldoen aan je lovemap.’

Mijn lovemap? ‘Een verzameling van eigenschappen van de mensen die voor je zorgden toen je tussen nul en vier jaar oud was,’ licht de singlecoach toe. ‘Dat bepaalt op wie je in je latere leven valt.’

Die uitleg klinkt me wel erg freudiaans in de oren. Maar ik stel mijn oordeel uit en doe de oefening die Van der Spek voorstelt. Op een vel papier schrijven we eerst de goede kanten van een foute ex-vriend, daarnaast die van onze ouders. Op een ander vel doen we hetzelfde met hun slechte eigenschappen.

Misschien wist ik het diep van binnen wel. Maar nu het zwart op wit staat, is het toch een openbaring: mijn moeder omschrijf ik als lief, beschermend en – sorry mam! – wat bemoeizuchtig. Trekjes die verdacht veel lijken op die van mijn bezitterige ex-vriend. Terwijl mijn nieuwe vlam veel weg heeft van mijn vader: vriendelijk en verstandig, maar ook nogal afstandelijk.

‘Als je hart een huppel maakt, denk dan aan je lovemap,’ waarschuwt onze coach. ‘Je valt op een man omdat zijn gedrag bekend is – dat kan positief gedrag zijn, en dan is het natuurlijk prima dat je voor hem valt; maar het kan ook negatief gedrag zijn. Als je vader vroeger vijftien biertjes op een avond dronk, dan schrik je er niet van als je date er acht drinkt.’ Het is zaak om die valkuilen van negatief gedrag op tijd te herkennen – en weg te rennen.

Mocht de man in kwestie deze test doorstaan, zo vervolgt Van der Spek, dan is het belangrijk om je in de loop van de relatie regelmatig af te vragen hoe je je bij hem voelt. Een leidraad daarvoor zijn de ‘vijf dimensies van chemie’ die psychologe Mira Kirshenbaum onderscheidt in haar boek De prins op het witte paard: vertrouwen, veiligheid, plezier, passie en respect.

Denkend aan mijn ex herken ik drie van de vijf dimensies – best een aardige score, vind ik zelf. Maar Van der Spek denkt daar anders over. ‘Je mag hoge eisen stellen! Als je ze niet alle vijf hebt, dan kun je er beter een punt achter zetten.’ Zo krijg ik de bevestiging dat ik vier jaar geleden het enig juiste deed: het uitmaken met mijn foute man (waarna hij de ramen van mijn appartement ingooide).

En wat de toekomst betreft: in plaats van te wachten tot de bindingsangstige man me eindelijk mee uitvraagt, neem ik me voor wat meer goede gesprekken te hebben met mijn vader. Want ik wil hem graag beter leren kennen. En ondertussen ga ik mijn ogen openhouden voor een goede man, want na deze cursus is de kans groter dat ik hem herken als hij voorbijkomt.

Ook lezen: Hoe herken je een foute man?