‘De ellende begon na afloop van een feestje’
Pieter (42) is getrouwd met Loes en vader van twee kinderen. Hij heeft slapeloze nachten vanwege zijn verhouding met de beste vriendin van zijn vrouw.
Training Houd me vast (voor jou en je partner)
- Leer elkaar écht zien en begrijpen
- Ontdek hoe jullie pijnlijke momenten uit het verleden kunnen loslaten
- Officiële Emotionally Focused Therapy (EFT) training van Sue Johnson
- Met het boek Houd me vast van Sue Johnson
195,-
‘Ik ken Liesbeth al van de middelbare school. We vonden elkaar allebei meer dan alleen maar leuk, maar we wisten niet van elkaar dat de ander dat ook vond. Toen ze ging trouwen met Hans was ik van de partij. Haar beste vriendin Loes ook.
Die had ik nooit eerder gezien, maar het was meteen raak tussen haar en mij. Twee jaar later zijn ook Loes en ik getrouwd. Sindsdien zijn we een vierspan: Liesbeth en Hans, en Loes en ik. Onze kinderen zijn dikke vrienden, we wonen bij elkaar om de hoek en doen alles samen.
De ellende begon na afloop van een feestje bij Liesbeth en haar man. Het was laat, er was flink wat gedronken, Loes was naar huis en Hans ging naar bed. Ik bleef om Liesbeth te helpen opruimen.
Hoe het gebeurde weet ik niet meer, maar voordat we het in de gaten hadden, lagen we ineengestrengeld op de keukentafel. Vreselijk. Terwijl mijn vrouw veilig in haar bedje lag, vergreep ik me aan haar beste vriendin.
De dagen erna deed ik geen oog dicht. Vreemdgaan is voor mij al een no-go-area, maar het doen met de beste vriendin van je vrouw, daar staat de doodstraf op.
Tot overmaat van ramp gingen we twee weken na die bewuste avond met zijn allen op vakantie. Het liefst had ik de boel afgeblazen, maar daar kon ik thuis natuurlijk niet mee aankomen.
De eerste week van de vakantie was een ramp. Liesbeth en ik ontweken elkaar voortdurend. Tijdens de tweede week belandden we samen op een terras en konden we eindelijk vrijuit praten. Pas toen kwamen we erachter dat we al iets voor elkaar voelden sinds de middelbare school.
Meer doen met die gevoelens was voor ons beiden geen optie, dus besloten we dat er nooit meer iets mocht gebeuren. En dat lukte ons – drie maanden. Toen ging het weer mis.
Sindsdien is het huilen met de pet op. We zien elkaar zo vaak we maar kunnen. Voorzichtig hoeven we niet te zijn: de mensen in het dorp weten dat we vrienden zijn, ze kijken niet vreemd op als ze ons koffie zien drinken samen.
Ook onze partners weten niet beter. Die speelse blikken, de opmerkingen die we elkaar toespelen: die horen bij ons sinds we elkaar kennen.
Alleen hebben ze nu een andere betekenis gekregen, maar dat weten alleen wij. Ik ben dol op mijn vrouw, maar Liesbeth maakt me gek. Een vluchtige aanraking van haar brengt me in extase.
Waarom doe ik dit? Ik vraag het mezelf constant af, maar ik weet het niet. Is het geilheid? Spanning of bevestiging? Thuis kom ik niets tekort, dus daar ligt het niet aan. Wat ik wel weet, is dat dit nooit, echt nooit, mag uitkomen.
Ik zou het mezelf niet vergeven wanneer Loes niet alleen mij maar ook haar beste vriendin kwijtraakt. En daarom moet het ophouden. Ik slaap slecht en heb last van hyperventilatie. Iedere seconde van de dag denk ik: ik kap ermee. Maar er is iets dat sterker is dan mezelf.
Het liefst verhuis ik naar de andere kant van de wereld. Ver weg van de verleiding, want de enige remedie is elkaar niet meer zien. Maar leg dat thuis maar eens uit.’
‘Als het uitkomt, is zijn carrière kapot’
Lisa (44), getrouwd en moeder van drie kinderen, fantaseert al vijf jaar over een nieuw leven met haar minnaar: haar psycholoog.
Training Van single naar samen
- Leer wat je valkuilen zijn in de liefde
- Ontdek welk relatietype je bent
- Kom erachter wat voor partner bij je past
79,-
‘Door hem ben ik veranderd. Hij geeft flair aan mijn leven, hij maakt dat ik me bijzonder en blij voel. Als ik een rotdag heb, denk ik aan hem en dan weet ik dat er naast mijn man en kinderen nog iemand is die van me houdt.
Na de bevalling van onze jongste zat ik erdoorheen, had last van een postnatale depressie. Via een vriendin kwam ik bij een psycholoog. Dat hij waanzinnig aantrekkelijk was, had ze niet verteld.
Eerst viel ik vooral op zijn uiterlijk. Maar naarmate ik vaker in zijn behandelkamer zat, ontdekte ik dat hij niet alleen leuk was om te zien, maar ook een leuk mens was. Er is een geestelijke klik tussen ons.
Ik kwam hem onverwachts tegen op een feestje. Mijn man kon niet mee, zíjn vrouw was ook niet van de partij. Die avond ben ik geen minuut van zijn zijde geweken.
Tegen de tijd dat het feest op zijn einde liep, was er geen ontkomen meer aan. Voor het eerst in tien jaar voelde ik de mond van een ander. Een mond die naar meer smaakte. Er was geen weg meer terug.
Eigenlijk speelt onze relatie zich vooral af in ons hoofd, want elkaar ontmoeten doen we zelden, dat is te gevaarlijk. Niet alleen omdat we niet willen dat het thuisfront erachter komt.
Maar vooral omdat hij zijn carrière op zijn buik kan schrijven wanneer iemand ontdekt dat hij een verhouding heeft met een patiënt. Heeft gehad, inmiddels, want ik ben niet meer in therapie. Ik ben nog weleens op consult geweest met een smoes, maar dat werd thuis te lastig.
En dus zien we elkaar maar zo’n vijf keer per jaar, meestal in een sjofel cafeetje. Nooit bij het raam; stel je voor dat iemand ons ziet. De keren dat we met elkaar naar bed zijn gegaan, zijn op de vingers van één hand te tellen.
Een hotel boeken is niets voor ons, en het bos is ook geen optie meer sinds die keer dat ik onder de rode bulten thuiskwam. De tijd die we hebben, brengen we vooral pratend door. Hij is zo’n wijze man. Oprecht geïnteresseerd in mijn verhaal, en hij onthoudt alles wat ik hem vertel – iets wat ik van mijn eigen man niet kan zeggen.
Mijn man vertellen over deze affaire? Geen haar op mijn hoofd. Dat kan ik de reputatie van mijn minnaar niet aandoen. En dus gaat mijn geheim mee het graf in. Schuldig voel ik me niet.
Ik weet dat mijn man een leuk leven heeft met mij, en ik geloof niet dat hij last heeft van mijn affaire. Sterker nog, mijn geheim maakt me een leukere vrouw voor hem. Ik straal, heb meer zelfvertrouwen en dat komt in bed ook hem ten goede.
Wat de toekomst ook zal brengen, mijn minnaar en ik zullen altijd met elkaar verbonden zijn. Samen fantaseren we erover om ooit op een berg in Italië te wonen. Of dat werkelijkheid wordt? Alleen wanneer mijn minnaar met de vut is en wanneer onze partners eerder overlijden.
Maar voorlopig geniet ik van onze relatie zoals die nu is. En waarom ook niet? Ik heb niet het gevoel dat ik iets fout doe. Onze verhouding is zo onschuldig en wat er zich in mijn hoofd afspeelt, is van mij. Daar heeft niemand iets mee te maken.’
‘Van mijn ouders mag ik natuurlijk nooit met hem trouwen’
De Marokkaanse Aaliyah (21) houdt van een Hindoestaanse Surinamer, maar is als de dood voor de reacties van haar ouders.
‘Heus hoor, ik heb het geprobeerd met jongens van Marokkaanse afkomst. Maar ze zijn niet mijn type, althans de meesten niet. Marokkaanse jongens zijn onromantisch, ze houden geen rekening met mijn gevoelens en vinden het normaal dat ze me uitschelden wanneer we ruzie hebben.
Training Versterk je relatie
- Leer kijken naar je relatiepatronen
- Ontdek hoe je negatieve patronen kunt doorbreken
- Ook in je eentje te volgen
55,-
Ik ken hem van mijn werk. Hij is mijn soulmate, ziet er leuk uit, is lief, inspirerend, begripvol en zorgzaam. Maar hij is ook Surinaams en Hindoestaan, en daar ligt het probleem. Moslims trouwen niet met iemand van een ander ras of met een andere godsdienst.
De eerste maanden twijfelde ik. Ook ik heb liever iemand met hetzelfde geloof. Aan de andere kant: ik had eindelijk mijn geluk gevonden. Daar een einde aan maken omdat we een andere godsdienst hebben, dat ging me te ver.
Omdat mijn ouders vinden dat ik met een Marokkaanse jongen moet trouwen, houd ik al twee jaar mijn mond. Als ze erachter komen, zwaait er wat – tenminste, daar ben ik bang voor.
Ook omdat het er vanuit ons geloof bij me is in gestampt dat je geen seks mag hebben voordat je getrouwd bent. Zoenen is al verboden, zelfs elkaars hand vasthouden mag niet. Mijn vriendje en ik zoenen elkaar gewoon, en eigenlijk hebben we alles al gedaan.
Mijn zussen heb ik wel over mijn vriendje verteld. Een van hen is het er niet mee eens. In het begin vond ik dat moeilijk, maar nu heb ik me afgesloten voor haar mening. Het is onmogelijk om het iedereen naar de zin te maken, want dan heb ik geen eigen leven meer.
Maar ik woon nog gewoon bij mijn ouders, en dat maakt het geheimhouden van mijn vriendje niet gemakkelijk. We bellen iedere dag. Meestal zonder ik me dan af, en woorden als ‘schatje’ of ‘lieverd’ gebruik ik niet.
Als ik ’s avonds met hem uitga, zeg ik thuis dat ik nachtdienst heb. Argwanende vragen krijg ik niet. Mijn moeder is niet zo spraakzaam. En dat ik veel vrolijker – lees: verliefd – in het leven sta, valt haar niet eens op.
Dat betekent wel dat ik de hele tijd rondloop met een verstikt gevoel. Ik kan niet over mijn gevoelens praten met de mensen die me het liefst zijn. Ik ben zó gelukkig, dat wil ik met mijn ouders delen. Maar ook als ik eens ruzie met mijn vriend heb, wil ik dat aan iemand anders kunnen vertellen.
Toch hou ik mijn mond. Over een paar maanden ga ik afstuderen, en met mijn examen in het vooruitzicht kan ik er geen andere problemen bij hebben. Maar na het examen wil ik mijn geheim opbiechten. Van mijn vader verwacht ik dat hij een paar keer flink zal moeten slikken, maar het daarna wel goed vindt.
Mijn moeder is een ander verhaal. Ze is vooral bang voor wat andere Marokkaanse mensen ervan zullen vinden. Mijn moeder is streng opgevoed en ze was het ook al niet eens met de keuzes van mijn zussen – hun mannen komen wel uit Marokko, maar ze hadden geen goede baan.
Ik ben de jongste van vier kinderen en mijn moeders lievelingetje. Het zal hard bij haar aankomen wanneer ik niet naar haar luister. Toch zal dat het geval zijn, want hoe verdrietig ik ook zal zijn als ze geen contact meer met me wil, niets en niemand weerhoudt me ervan gelukkig te worden met de man van mijn leven.’
De namen van alle geïnterviewden zijn op hun verzoek veranderd.
Verlokkingen van het verborgene
Geheime relaties zijn er in soorten en maten, maar vaak hebben ze één ding gemeen: ze worden door de omgeving van de geliefden afgekeurd, zegt de Amerikaanse onderzoeker Justin Lehmiller van Colorado State University.
Dat gebeurt bijvoorbeeld omdat de partners een verschillende etnische of religieuze achtergrond hebben, veel in leeftijd verschillen of van hetzelfde geslacht zijn. Of omdat de betrokkenen, of een van hen, al een partner hebben.
De angst voor afwijzing is volgens Lehmiller dan ook de voornaamste reden om een relatie geheim te houden. Lehmiller is een van de weinige psychologen die onderzoek doen naar geheime relaties.
Hij publiceerde een onderzoek over het wel en wee van geheime geliefden in het wetenschappelijke tijdschrift Personality and Social Psychology Bulletin.
Aanvankelijk zagen wetenschappers geheimhouding vooral als peper voor de liefde: het zou de aantrekkingskracht tussen geliefden vergroten. Zo toonde Harvard-onderzoeker Daniel Wegner in de jaren negentig aan dat mensen vaker terugdenken aan relaties of verliefdheden als die destijds geheim waren geweest.
Ander bewijs voor de verlokkingen van het verborgene kwam uit een experiment waarin Wegner een koppel studenten (jongen en meisje) een kaartspelletje liet spelen tegen een ander duo. Het eerste koppel kreeg de instructie om tijdens het spelletje elkaars voeten aan te raken.
Dit moesten ze voor het andere team verborgen houden of juist niet. Wat bleek? Achteraf vonden degenen die elkaar in het geheim hadden aangeraakt, elkaar aantrekkelijker dan degenen die dat openlijk hadden gedaan.
Tegenwoordig hebben onderzoekers jammer genoeg slecht nieuws voor geheime geliefden: misschien leidt geheimhouding er in het begin toe dat je je meer tot elkaar aangetrokken voelt, maar op termijn is het niet goed voor je relatie én jezelf.
Zo zijn mensen die hun relatie geheimhouden er minder tevreden over dan mensen die elkaar openlijk kunnen liefhebben. Ook hebben geheime geliefden meer gezondheidsklachten.
Waarom geheime relaties op den duur niet goed werken? In zijn onderzoeksartikel oppert Lehmiller verschillende redenen. Je hebt minder mogelijkheden elkaar te ontmoeten. Je kunt niet samen naar sociale activiteiten.
En als je elkaar al in het openbaar ziet, kun je je niet gedragen zoals je wilt. Je kunt niet elkaars hand vasthouden of elkaar kussen. Je moet net doen alsof je vrienden bent in plaats van geliefden.
Maar de voornaamste reden, ontdekte Lehmiller, is dat geheime geliefden zich minder verbonden voelen met hun partner. Als je een relatie met iemand begint, vorm je al snel een mentaal beeld van jezelf en je partner als stel. Mensen in een geheime relatie denken daarentegen meer over zichzelf na in individuele termen.
Dat is handig, omdat je daarmee kunt voorkomen dat je je relatie per ongeluk verraadt. Dat je bijvoorbeeld ‘wij’ eruit floept in plaats van ‘ik’. En misschien ontstaat dat ‘wij-gevoel’ wel minder snel doordat je elkaar simpelweg minder ziet.
Is zo snel mogelijk stoppen met een geheime relatie dan maar het beste? Nee, zegt Lehmiller op de website van zijn universiteit.
‘Hoewel de omstandigheden verre van ideaal zijn, is het soms de enige manier waarop mensen hun romantische behoeften kunnen vervullen. Dus ook al is geheimzinnigheid vaak negatief, in sommige gevallen kunnen de baten van een relatie groter zijn dan de kosten die je hebt om haar te verbergen.’
