Steeds meer mensenvaders nemen een belangrijke zorgende rol op zich. Maar onder andere zoogdieren is vaderzorg een zeldzaamheid. De rol van paps is meestal beperkt tot de bevruchting. Daarna gaat hij weer zijn eigen weg, op zoek naar een ander vrouwtje om kinderen bij te maken. Zijn mensenmannen dan onnatuurlijk bezig door zich met de zorg voor nageslacht te bemoeien? Nee, er zijn meer uitzonderingen in de dierenwereld die laten zien dat vaderliefde wel degelijk natuurlijk is. Én gunstig voor de kids.
Laat familiepatronen los – maak je eigen keuzes
- Herken én doorbreek je belemmerende familiepatronen
- Ontdek hoe je je eigen pad kunt bewandelen en voel je vrijer
- Inspirerende video’s en opdrachten onder begeleiding van een contextueel therapeut
69,-
Een belangrijke reden dat de meeste vaders in de natuur zich niet met de zorg bemoeien, is dat zij nooit helemaal zeker kunnen zijn dat een kind van hen is. Weken, maanden of jaren energie steken in een kind dat misschien wel niet jouw genen heeft, is evolutionair gezien niet slim. Een mannetje kan die tijd beter gebruiken om zich elders voort te planten.
Over het algemeen nemen vaders dan ook alleen deel aan de zorg als ze in paarverband met moeder leven. Evolutionair gezien heeft het mannetje dan meer zekerheid dat de kleine die hij verzorgt ook daadwerkelijk de zijne is. Veel vogels leven in paren, en blijven soms een heel leven samen. Vader en moeder
