Hoofdredacteur Sterre van Leer: Gewoon bijzonder

Of dit: dat je zin krijgt om te gaan gillen als er te veel herrie is? Dat je gevloerd bent na een dag werken in een volle kantoortuin of na een etentje in een hip restaurant met industriële akoestiek? Of herken je het bij je kind? De kleuter die panisch wegrent uit de wc als de handendroger aanslaat, die geen kriebeltruien aan wil en die aan je jas ruikt dat jij net bij oma vandaan komt?

Vorig jaar deed Psychologie Magazine een groot landelijk onderzoek naar psychische kwetsbaarheid. Omdat iedereen zijn eigen gevoeligheden heeft, die gekke trekjes waar je niet meteen op je eerste date over vertelt, en omdat het bevrijdend is om dat te beseffen. Wat bleek: verrassend veel mensen herkennen zich in de kenmerken van hoogsensitiviteit. En vaak vinden ze het een opluchting om te beseffen dat er een woord bestaat voor hun ervaringen. Hoogsensitiviteit werd eerder gekaapt door mensen die van HSP’s een soort wezens van een hogere orde maakte. Ik word altijd een beetje kriebelig van blogs waar HSP’s worden toegejuicht vanwege hun onpeilbare diepte en hun boven-natuurlijke gaven. Misschien ook omdat ik zelf niet tot de soort behoor, en me dan altijd een beetje buitengesloten voel. Maar vooral omdat het ten onrechte de indruk geeft dat hooggevoeligheid iets zweverigs is. Wat niet zo is: bij HSP’s staan simpelweg een paar schuifjes anders ingeregeld dan bij de andere 80 procent van de mensen. Dat maakt ze bijzonder – zoals notoire perfectionisten, hyperactieve types of mensen zonder angst ook op hun eigen manier bijzonder zijn.

Maar dat gevoelige mensen extra goed voor zichzelf moeten zorgen, in een dolgedraaide wereld waarin zelfs de niet-HSP regelmatig overprikkeld raakt, dat is inmiddels overduidelijk.
Reden voor ons om de beste verhalen over gevoeligheid te verzamelen en aan te vullen met nieuwe inzichten en oefeningen. Het resultaat ligt voor je. Zie het als een uitnodiging om meer ruimte te maken voor wat jij nodig hebt om te bloeien – van het geluid van regendruppels tegen het raam tot die ene zachte trui die niet kriebelt als je erin wegduikt voor de wereld. Want alles mag dan dubbelhard binnenkomen als je hooggevoelig bent, gelukkig ben je ook dubbelontvankelijk voor de fijne dingen. En tijd maken voor rust en herstel, daar kunnen ook niet-HSP’s nog wat van leren.