Wat is het domste wat u heeft gedaan?
‘Ik heb te vaak in mijn leven erkenning gezocht bij mensen die me dat niet wilden geven. Dan zat ik bijvoorbeeld aan tafel met een stel mannen uit de literaire wereld die zichzelf erg geleerd en erudiet en slim vinden – helaas, de literatuur wordt nog steeds gedomineerd door male chauvinist pigs – en dan wilde ik als vrouw ook iets zeggen, maar ze hoorden me niet. Je zou zeggen: laat ze de pest krijgen, die kerels, maar ik bleef proberen erbij te horen.
Ik denk dat dat alles met mijn jeugd te maken heeft. Als kind werd ik nooit gezien. Ik was een nakomertje in een groot gezin; mijn vader was vooral met zijn eigen hobby’s bezig, mijn moeder altijd in de weer met de was en de boerenkool. Materieel zorgden ze goed voor ons, maar ze hadden niet geleerd hoe ze warmte moesten geven, en waren ook nog eens getraumatiseerd door de oorlog. In ons gezin overheerste een soort woede: we kibbelden en we scholden en we sloegen. Ik was de vlieg op de muur, het kind dat het allemaal registreerde. De buitenstaander ook, die ik de rest van mijn leven
