Woensdag 13 mei
Maandagavond stipt om negen uur krijg ik een mail van Quintens juf: het verslag van zijn eerste schooldag na de coronasluiting. Quinten moet erg wennen aan de nieuwe regels op school, schrijft ze, en heeft gezegd dat hij ‘corona-moe’ is. Het verbaast me niet.
Vermoeidheid test: ben je gewoon moe of te moe?
Toch: het weerzien met zijn klasgenoten heeft hem goed gedaan. ‘We deden een spel waarbij je moest gaan staan als het antwoord op de vraag ‘ja’ was’, schrijft de juf. ‘Toen ik vroeg: “Heb je je klasgenootjes gemist?”, spróng Quinten op.’
Sociaal contact
Ook dat verbaast me niet. Die ochtend, vóór school, wachtten we in de snijdende wind op de hoek van de straat tot de bovenbouw naar binnen mocht. Toen Quinten zijn vriend Koen zag aankomen, schoot hij op uit zijn bakfiets. ‘Koen! Ik heb je zo gemist, man.’ De avond ervoor had hij een tekening voor hem gemaakt, die hij overhandigde. Ook Koen was blij zijn vriend eindelijk weer te zien. ‘Wat een vette tekening.’ Voordat ik kon ingrijpen, vlogen ze elkaar in de armen. Niks anderhalve meter afstand. De nieuwe structuur mag dan wennen zijn voor Quinten, sociaal haalt hij zijn hart weer op. De kop is eraf.
Regelmodus
Steven – inmiddels weer thuis in goede harmonie – en ik weten ons geen raad met de kinderloze uren die we opeens hebben. We zitten nog steeds in een te hoog afgestelde regelmodus. We besluiten de belangrijkste logistieke klussen te verdelen. Op mijn bord komen het inwerken van de nieuwe zorgoppas, het wegwerken van vijf Ikea-tassen vol was, en een nieuwe afspraak maken met de kindertandarts, die door corona was vervallen. Steven is hoofdverantwoordelijk voor de boodschappen – inclusief een tube Prikweg voor Zoë, die in het weekend is lek gestoken door de eerste overijverige muggen.
Training Autisme: wat je moet weten
- Leer je partner of kind met autisme beter begrijpen
- Leer hoe je rekening houdt met je eigen behoeften
- Met praktische adviezen voor het dagelijks leven van autisme-expert Els Blijd-Hoogewys
49,-
Als we klaar zijn met onze taken, komen we weer samen. Onwennig staren we elkaar aan met holle ogen. Nu pas voelen we hoe moe we zijn. We slepen onszelf naar bed en vallen de rest van de dag in een diepe, bijna comateuze slaap. Opladen. Want ook wij zijn moe. Corona-moe.
