Kind met een borderline persoonlijkheidsstoornis

Het dieptepunt was vlak voor kerst 2009, toen haar pleegzoon Boyko besloot voorgoed te vertrekken. In zijn kamer liet de toen 23-jarige twee vuilniszakken achter. ‘Afval, had hij gezegd; kon weg. De zakken bleken stampvol te zitten met dierbare herinneringen, vaak door mijn man en mij voor hem meegenomen van vakantie. Zoals een gedichtje dat ik voor Boyko in een fotolijstje had gedaan. Een paar olifantjes met omhooggerichte slurven, symbolisch voor geluk. Een boekje over sterrenbeelden, omdat hij daaraan zoveel waarde hecht. Alles wat we hem met zoveel liefde hadden gegeven, had hij stukgescheurd, kapotgeslagen, met pure kracht vernietigd.’

De meest schrijnende vondst zat verfrommeld onder in een zak: het uit Amerika meegebrachte T-shirt met I love NY, aan flarden gesneden, besmeurd met bloed. Had Boyko voor zijn vertrek zijn buik met een scheermes bewerkt, dwars door de witte stof? ‘Ik wist inmiddels wel dat hij niet in staat was het geluk te grijpen. Maar dat hij het welbewust wegsmeet, schuurde het laatste laagje van mijn hoop.’