‘Nog steeds zegt dat stemmetje in mijn hoofd: je verdient dit niet’
Joy Delima (26), actrice en columnist, vond kracht door open te zijn over haar allergrootste kwetsbaarheid.
Iedereen heeft wel iets
Psychologie Magazine vroeg de Nederlandse bevolking naar de psychische klachten waar ze in hun leven...
Lees verder‘Laatst stond ik op een première tussen twee gesprekken door even alleen. Dan word ik zelfbewust: zien mensen dat? Niet je telefoon pakken, dat ziet er zielig uit.
Voor mijn werk is het belangrijk om naar premières te gaan, maar ik moet daarvoor wel iets overwinnen: de angst dat niemand me ziet staan.
Als kind ben ik veel gepest. Daardoor heb ik een sociale angststoornis ontwikkeld. Ik ben altijd bang dat mensen me niet mogen of dat ik er niet bij hoor, vooral in een nieuwe groep.
Op de basisschool was ik een buitenstaander. Er was steeds iets anders: kinderen vonden mijn high waisted jeans stom, mijn neus te groot of mijn haar lelijk. Heel eenzaam.
Op de jeugdtheaterschool voelde ik me, als enige zwarte meisje, anders en angstig. Maar op het podium voelde ik me geweldig, daar kende ik geen angst. De eerste keer speelde ik een robot. Mensen lachten en ik bloeide helemaal op. Mijn personage had een harde stem, durfde zichzelf wél neer te zetten.
Op de mbo-theaterschool heb ik voor het eerst gedeeld hoe bang ik was om open te zijn over het feit dat ik moeilijk kon klaarkomen. Dat vind ik een van de kwetsbaarste dingen die je kunt bespreken en precies daarom deed ik het: enger kan bijna niet.
Het werkte superbevrijdend, want ik merkte dat mijn klasgenoten me niet veroordeelden. Dat gaf me kracht om ook andere angsten te delen.
