De klap kwam net te vroeg om iedereen in veiligheid te brengen, maar Jewell was in de dagen daarna de held van de media. De bewondering sloeg echter om in afschuw, toen de FBI bekend maakte dat Jewell de bom waarschijnlijk zelf had geplaatst. Hij zou de rol van loser zo zat zijn geweest dat hij zich met behulp van een zelf geplaatste bom onsterfelijk wilde maken.
Jewell leek in die opzet te zijn geslaagd, want de hele wereldpers bivakkeerde wekenlang voor zijn deur om een glimp van het monster op te vangen. Ten einde raad schakelde hij een deskundige in die een uitgebreide leugentest bij hem afnam. Er werd niets gevonden dat op zijn schuld duidde en later werd Jewell ook door de FBI formeel van alle schuld gezuiverd. In deze zaak bood de leugendetector houvast in een situatie waarin harde aanwijzingen, zoals vingerafdrukken en ooggetuigenverslagen, te kort schoten.
Het gebruik van de leugendetector is in Amerika heel gewoon. De leugendetectie wordt bijvoorbeeld gebruikt om het beveiligingspersoneel van kerncentrales te screenen en om na te gaan of zedendelinquenten zich in hun proeftijd aan de regels houden. De techniek wordt in de VS jaarlijks meer dan honderdduizend keer gebruikt, maar in Europa wordt zij niet of nauwelijks toegepast. De meest voor de hand liggende verklaring voor dit verschil is dat de Europese nuchterheid een rem vormt op het meegaan met ‘de gekte’ aan de andere kant van de plas; de leugendetectie is misschien te onbetrouwbaar om massaal toe te passen. Helaas blijkt deze opvatting niet te kloppen.
