‘Mijn ouders zeiden vroeger weleens tegen me: “Jeetje Muriël, we herkennen je zo niet. Je lijkt iemand anders.” Dan had ik niet gewoon een off-day, maar ik kon dan zo ineens neerslachtig worden dat ik mezelf compleet waardeloos vond. Ik kon er net zo goed niet zijn.
Hoge pieken en diepe dalen
Over de bipolaire stoornis worden ontdekkingen gedaan die revolutionair mogen heten. Bijvoorbeeld da...
Lees verderIn zo’n neerslachtige periode sloot ik me van alles en iedereen af en was ik zo moe dat zelfs tandenpoetsen me een onmogelijke opgave leek.
Het was een enorm contrast met hoe ik ook kon zijn: opgewekt en energiek. Ik had dan overal zin in, het liefst had ik een propvolle agenda. Als kind ben ik zelfs nog op ADHD getest. Maar bij ADHD’ers ben je meestal druk en ik was het alleen bij vlagen.
