Toen ik 23 was, heb ik eens een hele zomer laten verpesten door de putjes in mijn dijen. Wat niet hielp was dat het die zomer dertig graden was in Hongarije, en dat de zomermode dat jaar hotpants voorschreef tot ergens halverwege de billen. Wat ook niet echt hielp is dat mijn toenmalige geliefde telkens eerlijk antwoord gaf als ik vroeg: ‘Is het bij mij erger dan bij haar?’
Achteraf kijk ik naar foto’s van toen en vraag ik me af waar ik me in vredesnaam druk over maakte. En dan kun je natuurlijk denken: wat een zak, dat hij me zo liet marineren in mijn eigen onzekerheid. Dat hij niet gewoon zei dat ik prachtig was zoals ik was en dat hij daar veel liever met mij liep dan met een Hongaarse chica in witte hotpants. Maar het punt is niet dat hij dat niet zei – het punt is dat IK het niet zei tegen mezelf.
Brené Brown
Ik vertelde dit verhaal op het lezersevent ‘Mooi zoals je bent’, dat Psychologie Magazine en Clarins en Mugler samen organiseerden op een zonnige zaterdag, in een fijn hotel in de bossen van Garderen. Een middag die in het teken stond van liefdevolle aandacht voor jezelf – voor je binnenkant én voor je buitenkant.
Terwijl de helft van de groep een beautyworkshop kreeg van de experts van Clarins, werd de andere helft meegenomen voor een inspiratiesessie door psycholoog Marjon Bohré. Zij is in Nederland de eerste trainer die is opgeleid door Brené Brown, dus als iemand ons zou kunnen leren beter om te gaan met onze kwetsbaarheden en imperfecties, dan is zij het.
Verdedigingsmechanisme
Het was opvallend hoe snel er vertrouwen ontstond binnen de groep – het vertrouwen om kwetsbare verhalen te delen, te lachen om elkaars ervaringen en ontroerd te raken. We leerden dat we ons gebrek aan zelfliefde vaak compenseren met perfectionisme. We leerden ook wat de kern is van dat perfectionisme. Niet: de lat hoog leggen, maar: de lat hoog leggen om te voorkomen dat er een oordeel volgt, van jezelf of van een ander. Vermijden dat er kritiek komt, of een verwijt, of dat iemand je belachelijk maakt. Perfectionisme is een verdedigingsmechanisme. In de woorden van Marjon Bohré: ‘We hopen ermee te voorkomen dat we geraakt worden – maar in werkelijkheid voorkomen we dat we gezien worden.’
Warme handen
Daarna wisselden de groepen en leerden we van de dames van Clarins hoe je liefdevolle aandacht brengt in je huidverzorgingsritueel. We leerden verzorgingsproducten even warm te wrijven in je handpalm, en tegen je gezicht te drukken voor een maximaal effect. (Clarins gelooft terecht in het effect van aanraking; en de stevige, warme druk van je eigen handen stimuleert de bloedsomloop.) We leerden dat je foundation het beste aanbrengt in een vrolijke opwaartse kwastbeweging, ‘want zo’n optimistisch gebaar doet meteen iets met je psyche’. We testten de geuren van Mugler, en we leerden hoe je met een vijfminuten-make-upje de sterke punten in je gezicht naar voren haalt. Allemaal hartstikke praktisch toepasbaar – zeker met de goedgevulde goodiebag die mee naar huis ging. Maar misschien zat het grootste cadeau nog wel in het besef hoe fijn het is om weer eens echt tijd en zorg te besteden aan jezelf.
Toen we vier uur later het terras van het hotel op liepen, was het nog steeds even zonnig. We voelden ons mooi, van buiten en van binnen. Gekoesterd en verzorgd. En precies goed zoals we waren.
