Je viel ooit als een blok voor zijn onafhankelijke levenshouding, maar nu je samenwoont vind je het irritant dat hij voornamelijk zijn eigen plan trekt. Waarom kan hij niet wat meer rekening met je houden?
Nemen jij en je partner elkaar zoals je bent?
En dat stille waardoor je diepe gronden vermoedde, zorgt er in de praktijk voor dat je altijd moet gissen naar wat je partner denkt en voelt. Kon je maar betere gesprekken met hem voeren. Het liefdevolle gegrinnik om jouw onhandige, chaotische gedrag is trouwens ook veranderd in een diepe zucht.
We weten wel dat we onze partner moeten nemen zoals die is, maar o, wat is dat lastig als de verliefdheid wat is afgezakt en we moeten bakkeleien over het huishouden. Wanneer we dagelijks te maken hebben met elkaars onhebbelijkheden is de ander écht accepteren een uitdaging.
Het gevaar hierbij is dat we na verloop van tijd in een ‘jij moet dit, waarom doe je altijd dat’-patroon verzanden (jij moet ook eens wat vaker opruimen; waarom regel jij nooit eens de oppas?). De ander moet veranderen, vinden we – min of meer onbewust.
