Angst
‘Mijn moeder overleed aan kanker toen ze dertig was. Als kind was ik ervan overtuigd dat ik ook niet ouder dan dertig zou worden. Ik was bang voor alles. In 2002 kwamen in één jaar veel angsten uit: ik kreeg een dwarslaesie na een tumor, ik verloor mijn opa en oma en mijn internetmiljoenen. Ik kwam erachter dat ik het aankon.
Voor alles wat ik kwijtraakte, kreeg ik iets anders terug. Sindsdien ben ik niet bang meer. Mijn nieuwste voorstelling Wie bang is, krijgt ook klappen gaat daarover: dat de meeste angsten irreëel en zinloos zijn.’
Woede
‘Echt boos word ik als iemand achter de bar of receptie me niet kan vertellen waar ik naar de wc kan. Dat je niet kunt of wilt investeren in een invalidetoilet, daar kan ik nog inkomen, maar dat je niet even uitzoekt waar iemand dan wel terecht kan, vind ik een schande.’
Verdriet
‘Het meeste verdriet heb ik gehad om de vechtscheiding van mijn vader en de vrouw die ik beschouw als mijn moeder. Omdat ze uit elkaar gingen, maar vooral omdat het gezin uit elkaar viel. Mijn jongste zusje was net een paar weken oud en zij heeft mijn vader jaren niet gezien. Het voelde alsof mijn ouders hun ruzie belangrijker vonden dan hun liefde voor ons, daarover heb ik vaak gehuild. Helaas is de schade nooit helemaal hersteld. Dat blijft verdrietig.’
""
-Blijdschap
‘Als ik vrienden zag stralen met hun baby op schoot, dacht ik altijd: het vaderschap lijkt me leuk, maar of ik er zó gelukkig van zou worden? Ik ben geneigd om met mijn ratio intense gevoelens te temperen. Maar de dag dat mijn dochter werd geboren, afgelopen januari, was ik zo blij. Ik heb al mijn gevoel toegelaten en gehuild van geluk.’
