Nu is R. theoretisch natuurkundige van oorsprong, hij doceert in Oxford en is fluent in vijf talen. Vraag hem iets over economische theorievorming of het ¬klimaatprobleem en je krijgt de laatste stand, maar ook over de symboliek van Wagners Parsifal of de films van Fellini heeft hij een bibliotheekje aan saillante feiten paraat. Zijn hoofd is dus best een aangename plek om te vertoeven. Sterker nog, als je zo’n hoofd hebt, lijkt het me knap zonde als het de helft van de tijd leeg zou staan.
‘In je hoofd zitten’ heeft een slechte naam. Google erop en je vindt talloze hits van lifecoaches en alternatieve genezers die je er tegen betaling graag uit willen halen. Niemand die er vaker in wil. ‘Je verstand is er om keuzes te begrijpen, niet om ze te maken,’ heet het dan bijvoorbeeld. Of, op een blog dat ‘regelmatig tips geeft voor een gelukkig en succesvol leven’: ‘Als jij je gevoel zou volgen, kan het bijna niet misgaan.’
En dat klopt dus niet. Met name in ¬situaties waarin je ongelukkig bent of twijfelt over grote levenskeuzes stuurt je gevoel je vaak de verkeerde kant op, stelt hoogleraar psychologie Sonja Lyubomirsky in haar nieuwe boek (ze vertelt erover vanaf pagina 18 van het septembernummer 2013). Daardoor nemen we onhandige beslissingen die we dan later weer moeten repareren. Zonder emoties kun je geen goede keuzes maken, maar zonder verstand lukt het al helemaal niet.
Ga eens een uurtje in je hoofd zitten, zou R. zeggen. Het is er lekker hoog en koel. En al is het misschien niet geschikt voor permanente bewoning, het uitzicht is uitstekend.
