Ik voelde me betrapt. Ik ben namelijk ook zo’n puntenscoorder die de kick van het afstrepen verkiest boven volledige eerlijkheid. Ziezo, alweer iets af! Ben ik even goed bezig.
Kinderachtig.
Maar nog erger zijn alle items die ik niet afstreep. Al maanden schrijf ik iedere keer opnieuw trouw bovenaan dat ik die oude tandartsrekeningen moet declareren. Nog steeds niet gedaan. ‘Beleggingsrekening openen’ is ook een jaar of drie braaf meeverhuisd van lijstje naar lijstje – dat lijkt inmiddels een bericht uit een prehistorisch tijdperk. Jaren gehoopt dat ik op een dag veranderd zou zijn in een ordelijker mens. Maar daar heeft het tot nu toe niet de schijn van.
Mijn collega Anne stortte zich voor dit nummer op de vraag hoe je goede voornemens kunt waarmaken (financiën op orde brengen, gezonder leven) zonder te vervallen in oude gewoontes (rekeningen achter de ijskast laten vallen, in bed de koektrommel leegeten).
Haar conclusie: goede voornemens hebben de meeste kans van slagen als ze gaan over dingen die je wilt, niet over dingen die zouden moeten.
Nou maak ik zelden goede voornemens, en nooit in december – op pagina 20 kunt u lezen waarom we dat allemaal wél zouden moeten doen. Maar ik bekeek mijn to do-lijstjes opeens met andere ogen. Vind ik die ziektekostendeclaraties misschien niet echt belangrijk? En als dat zo is, waarom verhuizen ze dan mee van lijstje naar lijstje? Dingen die je niet wezenlijk belangrijk vindt, moet je niet met je meeslepen. Je moet ze snel doen – of je moet ze laten.
Maak dus gerust voornemens voor het nieuwe jaar. Maak er desnoods een lijstje van. Maar houd het realistisch, en zoek de motivatie in uzelf. En als ik daar nog wat aan mag toevoegen: zet er iets bij dat u alvast kunt afstrepen. Die beleggingsrekening, bijvoorbeeld.
