Kenneth Bron (57), oftewel Kenny B., was militair maar werd succesvol zanger
In Suriname was ik militair en vredesonderhandelaar, eenmaal in Nederland had ik allerlei baantjes, onder andere in een staalfabriek. Muziek was altijd de ondertoon in mijn leven. Ik schreef liedjes in het Engels en Surinaams en trad af en toe op. Daar kon ik niet van leven. De omslag kwam toen ik Kees de Koning van Top-Notch ontmoette. Hij zei tegen me: “Als je in het Nederlands gaat zingen, kan ik het misschien verkopen.”
Studeren met een rijper brein
Als je een opleiding gaat volgen voor je nieuwe start, waar moet je dan rekening mee houden? Drie vr...
Lees verderIk volgde zijn advies op, maar aan een hit scoren dacht ik niet. Zo ver wilde ik niet dromen. Maar ineens was Parijs overal te horen, iedereen zong mee: “Praat Nederlands met me. Even Nederlands met me” en ik kreeg de ene na de andere gouden plaat.
De eerste tijd dacht ik alleen maar: wow, wow, wow! En eigenlijk kan ik het nog niet geloven. Ik heb geen speciale ingrediënten die andere mensen niet hebben. Daarom ben ik ook niet trots, ik ben blij. Ik heb gewoon geluk gehad. Dat ik al 55 was toen ik deze carrièreswitch maakte, is volgens mij wel goed. Anders was ik misschien naast mijn schoenen gaan lopen. Nu weet ik honderd procent zeker dat ik niet speciaal ben en zal nooit een celebrity worden.
In clubs sta ik te zingen voor mensen van wie ik de papa had kunnen zijn, dat is weleens lastig. Ik moet me soms inhouden om niet te roepen: “Niet aan de coke, geen pillen slikken.” Ik probeer dingen te doen die correct zijn, terwijl zij juist tegen de stroom in willen gaan.
Ik zou het jammer vinden als muziek het enige is in mijn leven. Op kleine schaal probeer ik ook een andere bijdrage te leveren. Ik heb nu het podium, dat gebruik ik om de boodschap over te brengen dat huidskleur niet belangrijk is en je moet geloven in anderen en jezelf. Als er maar één iemand aan een opleiding begint door iets wat ik heb gezegd, ben ik al blij.
Laatbloeiers-successen: met zijn single Parijs stond Kenny B wekenlang op 1 in de hitlijsten, won hij een Edison en verschillende awards. Het nummer Let’s go, dat hij samen met Ali B en Brace opnam, won een gouden plaat.
Beeldend kunstenaar Loes Schnepper (56) werd actrice
Twintig jaar geleden kregen veel vrienden om mij heen kinderen, ik niet. Toen een van hen mij vroeg: “Kun jij jezelf gelukkig voorstellen zonder gezin?”, kon ik daar vrij snel “ja” op antwoorden. Maar al pratend kwam ik erachter dat ik wel een andere droom had. Ik werkte in die tijd als beeldend kunstenaar, maar wilde eigenlijk acteren. Waarom ik niet eerder een carrièreswitch heb gemaakt, weet ik niet zo goed. Misschien angst en onzekerheid. Mede door dat gesprek, dacht ik: het is nu of nooit, ik ga het doen.
Ik werd aangenomen bij Toneelopleiding De Trap in Amsterdam. Dat voelde meteen als thuiskomen. Dit was mijn wereld, waren mijn mensen. Ik werd er zo gelukkig van. Natuurlijk vroeg het offers. De auto en abonnementen gingen de deur uit en we zijn lang niet op vakantie geweest. Gelukkig steunde mijn man mijn carrièreswitch helemaal.
“Heb geen illusies dat je aan het werk komt. Je bent 40 en hebt het cv van een 18-jarige,” zei een docent tijdens mijn afstuderen. Dat was pittig om te horen, maar ik liet me niet afschrikken. Het was gewoon niet te stoppen.
De eerste vijftien jaar werkte ik als trainingsactrice, maar ik wilde toch voor de kunst gaan. Rollen krijgen was moeilijk, niemand kende me. Dus ben ik zelf de filmpjes met Loes gaan maken samen met regisseur Allard Westenbrink. Eentje waarin ik zogenaamd met mijn kleinkind bel, ging viral. Daarna werd ik benaderd voor de korte film Voor Emilia. Tot mijn grote verbazing won ik er een Gouden Kalf voor, op mijn 52ste! Heel bizar.
Nog steeds moet ik auditie doen en word ik soms afgewezen. Of ik daar op mijn 18de, 20ste tegen had gekund, betwijfel ik. Inmiddels weet ik dat niets je komt aanwaaien. Ik heb er daarom geen spijt van dat ik niet eerder de carrièreswitch naar actrice heb gemaakt. Het is nooit te laat om je hart te volgen.
Laatbloeiers-successen: Loes Schnepper speelde in tal van films en tv-series, waaronder A’dam – E.V.A., Heer en meester, Dokter Tinus. Voor haar rol in Voor Emilia won ze een Gouden Kalf voor Beste Actrice in Televisiedrama.
Van jurist maakte Marie Cécile Thijs (52) de carrièreswitch naar kunstfotograaf
‘We hadden thuis een doka. Als kind experimenteerde ik al met het maken en ontwikkelen van foto’s. Toch kwam het niet in me op er mijn beroep van te maken. Ik heb een jaar modevormgeving gedaan op de kunstacademie, maar wilde ook graag een universitaire studie doen, dus ben ik overgestapt naar rechten. Iets heel anders, maar erg interessant. Veel mensen denken dat het saai is, maar ik vond het best filosofisch.
Pak aan wat je dwarszit
Minder stress, ander werk, meer zingeving of iets anders waarbij je wel een duwtje in de rug kunt gebruiken? Een coach helpt je om sneller je doelen te bereiken.
Vind je ideale coachNa mijn studie heb ik flink wat jaren als advocaat gewerkt en later als jurist bij de rechtbank. Met veel plezier trouwens. Maar zo rond mijn 30ste begon ik weer meer te fotograferen en ik weet nog goed dat ik de eerste contactprints in mijn handen had en dacht: dit is het, waarom zie ik dat nu pas? Het was echt liefde op het tweede gezicht.
Zo’n vijf jaar ben ik zowel jurist als fotograaf geweest. Niet omdat ik twijfelde, maar ik wilde de carrièreswitch naar fotografie zorgvuldig aanpakken. Mijn eigen stijl ontwikkelen, een klantenkring vinden, exposeren. De fotografie groeide onder mijn handen, dus op een gegeven moment vond ik dat ik moest kiezen. Dat was best spannend, maar het voelde ook heel goed. Ik ben er echt door gaan bloeien.
Natuurlijk dacht ik weleens: waarom heb ik de kunstacademie niet afgemaakt, als ik nu toch fotograaf ben? Tegelijkertijd ben ik blij dat ik een andere wereld heb gekend. Dat voelt als een meerwaarde en dat zie je ook terug in mijn werk. Ik heb daardoor geleerd conceptueel te denken, daar heb ik nog steeds baat bij. Ik werk nu alweer achttien jaar fulltime als fotograaf. Spijt van de carrièreswitch heb ik nooit gehad; het is een van de beste beslissingen in mijn leven.’
Marie Cécile Thijs won diverse prijzen en haar werk werd opgenomen in de collectie van het Rijksmuseum. Het is te koop bij galeries in België, Frankrijk en Shanghai. Tot 14 januari exposeert Kunsthal Rotterdam haar surrealistische portretten van katten.
Ben je toe aan een grote verandering? Lees dan in het artikel ‘van droom naar werkelijkheid‘ wat er nodig is om je dromen om te zetten naar een plan.
Pieken na je 40ste
The Beatles waren voor hun 30ste alweer uit elkaar, Mark Zuckermann richtte Facebook op toen hij 20 was en Albert Einstein kwam op zijn 26ste met E=mc2 op de proppen. Volgens Einstein zou iemand die voor z’n 30ste geen grote bijdrage aan de wetenschap had geleverd, dat überhaupt nooit meer doen.
Zinkt de moed je al in de schoenen? Dat hoeft niet, want de meeste Nobelprijswinnaars waren de 40 al voorbij. En onderzoekers van het National Bureau of Economic Research in Cambridge hebben bewezen dat die theorie van Einstein niet klopt: succes kan op elk moment in een wetenschappelijke carrière voorkomen; in het begin, maar dus ook in het midden en aan het einde.
Ook op andere vakgebieden zijn er laatbloeiers die hoopvol stemmen. Tina Fey was scriptschrijver van tv-shows en brak pas op haar 43ste door als actrice. Annie M.G. Schmidt werkte jarenlang als bibliotheeksecretaresse voor ze op haar 41ste bekendheid kreeg als schrijfster. Herman Koch begon op zijn 35ste aan zijn tv-carrière en was 56 toen hij Het diner schreef.
Morgan Freeman was al langer acteur, maar scoorde pas op z’n 52ste zijn eerste grote filmrol. Hij is van het type laatbloeier dat lang nodig heeft gehad om op stoom te komen in zijn eigen vakgebied. ‘Oefening en levenservaring zorgen er dan voor dat iemand tot grote hoogte komt,’ zegt psycholoog en loopbaancoach Ilse Reijs. ‘Niet iedereen is een sprinter, sommige mensen zijn marathonlopers.’
Ook de cultuur in sommige organisaties draagt ertoe bij dat mensen lang niet uit de verf komen, denkt Reijs. Vaak ligt de focus daar namelijk op het bijspijkeren van zwakke punten. ‘Dan wordt iemand naar een intensieve cursus gestuurd om bepaalde competenties op te krikken,’ zegt Reijs. ‘Maar een 4 wordt hooguit een 6, je zal er nooit in gaan stralen. Talenten worden juist nogal eens verwaarloosd, dat kun je immers al. Terwijl het veel slimmer is om je daar op te richten en van een 8 een 10 te maken.’
Dat veel laatbloeiers met een zakelijke carrière kiezen voor een creatief beroep, kan volgens Reijs te maken hebben met levenservaring. ‘Vooral talenten op sociaal, emotioneel, kunstzinnig of spiritueel gebied, hebben soms tijd nodig om te rijpen en te groeien.’
En wellicht speken ook financiële redenen een rol. De kans dat je een goede boterham kunt verdienen als zanger, schrijver, kunstenaar, acteur of fotograaf is niet zo groot. Als jurist of accountmanager kan dat wel. Reijs: ‘Ik kan me dan ook goed voorstellen dat je eerst je leven op de rails wilt hebben – een huis kopen, een gezin stichten – en later pas je talenten gaat ontwikkelen.’ Een aparte categorie vormt de vrouwen die jarenlang al hun aandacht gaven aan de kinderen of mantelzorger waren, zegt Reijs. ‘Pas als die zorg is weggevallen, kiezen ze voor het eerst echt voor zichzelf en gaan ze vervolgens als een trein.’
