‘Natuurlijk is zo’n operatie altijd spannend. Ik was al eerder geopereerd en had daar een littekenbreuk aan overgehouden. Nu ging ik terug voor een buikwandcorrectie. Niks bijzonders, in Nederland doen ze dit elke dag. Ik zou hooguit een paar dagen in het ziekenhuis blijven.
Kalmeer je lichaam, kalmeer je geest
- Leer je omgaan met overprikkeling en overspoeling
- Ontwikkel je meer lichaamsbewustzijn
- Creëer je meer balans met behulp van de polyvagaaltheorie
69,-
De anesthesist plaatste voor de operatie een buisje in mijn ruggenmerg, om later een morfinepomp op aan te kunnen sluiten – voor pijnbestrijding. Hij had veel moeite met de ruggenprik, dat voelde ik wel. ‘“Moet ik er iemand anders bij halen?” vroeg de verpleegkundige nog. Dat was volgens hem niet nodig. Hij ging stoïcijns door. Pas na zeker vijf keer prikken lukte het om het buisje goed te plaatsen.
Na de operatie merkte ik meteen dat ik geen gevoel meer had in mijn rechterbeen. En ook niet in mijn buik en mijn onderrug. Als ik erin kneep, voelde ik niets. De arts zei dat zoiets wel vaker voorkomt. Maar na twee dagen kon ik mijn been nog steeds niet bewegen. Toen begon ik me zorgen te maken. Ik moest op de rand van mijn ziekenhuisbed gaan zitten en beide voeten op de grond zetten. Ik probeerde op te staan, maar viel meteen om.
