Wat was het gelukkigste moment van uw leven?
‘Dat is nu. Soms loop ik door mijn garage en denk ik: je had nu dus dood kunnen zijn. Dan voel ik dat ik aan iets enorms ben ontsnapt. Hoewel ik geen goede start heb gehad, ben ik van nature een opgewekt, positief mens. Maar nadat ik in 2007 mijn adoptiepapieren vond en mijn toenmalige vriendin bij me wegging, stortte ik in. Het was de crisis van mijn leven, die ik heb beschreven in mijn boek Waarom gelukkig zijn als je ook normaal kunt zijn? Mentaal ben ik lenig, ik weet dat de waarheid niet zwart-wit is en kan zaken vanuit verschillende perspectieven bekijken. Maar emotioneel was ik dat niet; dingen moesten gevoelsmatig eenduidig zijn. Met gecompliceerde gevoelens kon ik niet omgaan. In 2008 zat ik geestelijk en emotioneel zo vast dat ik geprobeerd heb mezelf te vergassen met mijn auto.
Als mijn kat die nacht niet in de garage was geweest en me in mijn gezicht had gekrabd, had ik het er niet levend afgebracht. Het voelt alsof ik een tweede kans heb gekregen. Elke dag besef ik dat ik er nog ben. Het is alsof al mijn zintuigen zijn wakker geschud.
