Redacteur Janneke Gieles leert (nog) beter ondervragen
Ik kijk recht in de ogen van mijn gesprekspartner, die ik nog niet ken. Hij vertelt over zijn studie in Groningen, jaren terug. Ik fixeer mijn blik op zijn ogen, merk dat hij zich ongemakkelijk begint te voelen, maar blijf hem gevangen houden. Achteraf weet ik me nauwelijks iets te herinneren van wat hij heeft verteld.
Nee, ik ben niet op een datingcursus, maar op het seminar ‘De kunst van het vragen stellen’. Zojuist hebben we ervaren hoe het is als je iemand recht blijft aankijken terwijl hij antwoord geeft op je vraag: zowel de ondervraagde als de vragensteller kan zich dan voor geen meter concentreren op het antwoord. Beter is het om je blik ook af en toe te richten op andere delen in het gezicht, het voorhoofd bijvoorbeeld, de wangen, de kin.
Mensen onbevangen laten vertellen door ze op de juiste manier vragen te stellen, dat is het leerdoel van vandaag. Iets wat goed van pas komt bij mijn werk, waarvoor ik vaak mensen interview over gevoelige kwesties, zoals eenzaamheid of een slechte jeugd. Hoewel zo iemand zich meestal zelf heeft aangemeld om erover te vertellen, draaien we tijdens het interview
