Irma Verdonck-de Leeuw: ‘Kanker laat je nooit meer los’

Expert

Hoe vreemd kan het lopen: wetenschapper doet jarenlang onderzoek bij kanker­patiënten, krijgt zelf kanker, komt ­er­bovenop, en krijgt dan de kans hoogleraar te ­worden met als onderzoeksterrein: ­leven met kanker.

Jarenlang onderzocht Irma Verdonck-de Leeuw (49) als logopedist en taalkundige in het vumc in Amsterdam patiënten met kanker in keel of mond. Omdat hun slik- en spraakproblemen allerlei psychische gevolgen bleken te hebben, ging ze ook psychologie studeren. En toen, eind 2007, kreeg ze zelf de diagnose borstkanker. Een operatie volgde, daarna radio-, ­chemo- en hormoontherapie. Als ze over die periode spreekt, worden haar ogen heel even, haast onmerkbaar, iets donkerder. Maar ze herneemt zich snel. ‘Het duurde anderhalf jaar en ik had nog lang last van de nasleep, maar ik heb zelf voor deze pittige behandeling gekozen. Ik had geen zin om bij elke controle te moeten denken: oeioei, als het maar goed gaat.’

Toen kort na haar herstel de leerstoel ‘Leven met kanker’ aan de vu zou worden ingesteld, stond Verdonck direct vooraan. ‘Maar ik dacht: dat kan beter iemand doen die gezond is en alle drukte en het vele onderzoek aankan. Mijn baas, een chirurg, zei: iedereen kan ziek worden, dat is geen reden