‘Jim moest me elke dag weer uitleggen dat hij mijn man was’
Ze komt over als zo’n vlotte Amerikaanse van middelbare leeftijd: vrolijk, energiek, honderduit pratend. Vaak slaat ze haar lange grijzende haren met een hand over haar schouder naar achteren, waarna ze je aankijkt met ogen die lachen.
Dat herhaalde gebaar verleent haar iets meisjesachtigs, iets springerigs – ondanks die grijze haren en de paar rimpels in haar gezicht.
Als je haar zo ziet, zou je het niet zeggen: Su Meck (49) raakte op haar 22ste door een ongeluk haar hele geheugen voor gebeurtenissen en feiten kwijt. Ze lijdt aan complete retrograde amnesie: behalve de losse eindjes die anderen haar over haar oude ik hebben verteld, weet ze niets meer van de persoon die ze was voor haar ongeluk.
Sindsdien heeft ze zichzelf uit het niets opnieuw moeten uitvinden. Pas nu, 27 jaar later, heeft ze eindelijk een beetje het gevoel dat ze iemand is, zegt ze – een nieuwe Su die ze met horten en stoten, met stukjes en beetjes, bij elkaar heeft moeten knutselen.
Eén witte soep
Terug naar zondag 22 mei 1988: een huis in een buitenwijk van Fort Worth in Texas, waar de 22-jarige Su woont met haar man
