Schreeuwen, krijsen, slaan. Connor, nu 11 jaar, leek lange tijd onhandelbaar, vooral wanneer de dingen iets anders liepen dan hij wilde of verwachtte. ‘Ik heb lang gedacht dat het een heel lastig kind was,’ bekent zijn moeder Mieke Blokker (45). De overgang van zijn babybedje naar een groter kinderbed – ze weet het nog precies: ‘Hij wilde er absoluut niet in slapen, iedere avond ging hij weer boos op de grond liggen tot hij uiteindelijk huilend in slaap viel. Twee volle weken moest hij aan dat bed wennen, toen was het goed.’
Training Autisme: wat je moet weten
- Leer je partner of kind met autisme beter begrijpen
- Leer hoe je rekening houdt met je eigen behoeften
- Met praktische adviezen voor het dagelijks leven van autisme-expert Els Blijd-Hoogewys
49,-
Ze wist zich in die tijd geen raad, vertelt Mieke. Geduldig blijven hielp niet, boos worden evenmin – ze voelde zich ’totaal machteloos’. Nieuwe kleren moest ze eerst wekenlang in zijn kamer hangen voor hij eraan gewend was en ze aantrok. Wanneer ze ergens op bezoek gingen, kwam hij onder geen voorwaarde van haar schoot af. Het avondeten: drama’s, iedere avond weer. Connor weigerde alles wat hij niet kende. ‘Pas toen ik die strijd opgaf, zei hij zelf: “Als ik 4 jaar ben, ga ik eten.” Alsof die grens hem een veilig gevoel gaf. En ja, op zijn vierde at hij zowaar een bordje macaroni.’
Het
