Terwijl ik al moeite heb met onthouden waar ik m’n auto heb achtergelaten, zijn er vogels, zoals de notenkraker, die letterlijk duizenden verstopte zaden kunnen terugvinden. Aangezien deze vogels dit voor hun beroep doen, zogezegd, vind ik dat niet zo erg. Ik ben goed in andere dingen, zeg ik dan maar. Maar als een dier beter is op een gebied dat ons na aan het hart ligt, raken we overstuur.
Zo kreeg een westerse onderzoekster het benauwd tijdens een bezoek aan het primatencentrum nabij Kyoto, in Japan. Ze verscheen stampvoetend en mopperend op de Japanse televisie nadat Ai, een chimpansee, haar in een computerspel had verslagen.
Nu ken ik Ai toevallig, en ook de taak die ze van kinds af aan heeft geleerd. Eerst leerde ze cijfers herkennen: ze keek bijvoorbeeld naar drie potloden en koos nummer drie. Zo leerde ze alle cijfers tot en met negen. Hierna leerde ze die cijfers te rangschikken. Dus als op de computer negen cijfers verschenen, kon ze die in de juiste volgorde aantikken op het scherm.
Nu komt het moeilijke deel, en het deel waar die onderzoekster in het stof beet. De cijfers verschijnen eerst op het scherm, maar worden dan direct
