Welkom, dames en heren, in mijn brein. We bevinden ons nu in de sectie jeugdherinneringen. Hier rechts ziet u mijn eerste dag op de kleuterschool. Beetje verlegen, maar wel schattig, hè? Daarginds vier ik mijn zevende verjaardag. Ik kreeg een nieuwe fiets, waarmee ik niet veel later tegen een lantaarnpaal zou botsen. De film daarvan kunt u downloaden, maar pas op! – hij bevat beelden die als schokkend ervaren kunnen worden. Als we wat verder het brein in gaan, komen we aan bij mijn limbische systeem. Hier vindt u mijn diepste verlangens, fantasieën en grote angsten. Als opwarmertje kunt u zich laven aan mijn eerste kus (in een ranzig steegje) en mijn vreemde gewoonte altijd eerst mijn rechterschoen aan te trekken en dan pas het linker exemplaar. En als we dan afdalen naar de diepere krochten van mijn ziel, ziet u mijn heimelijke wens om…
Gelukkig voor mij is het museum van mijn innerlijke wereld een verzinsel van diezelfde innerlijke wereld. Een fantasietje, niet meer dan dat. Wat we denken, voelen, dromen, hoe we zijn: dat alles is veilig verankerd en weggestopt achter een dikke schedel en een plens hersenvocht. Hoelang zou dat nog zo blijven? Steeds vaker staan
