Zelf geboren op Curaçao, heeft Glenn Helberg nooit veel opgehad met wat hij de witte blik van de hulpverlening noemt. Die stelt het individu centraal en hecht veel waarde aan rationele verklaringen voor psychische ziekten. ‘Migranten uit samenlevingen waar families en spiritualiteit een centrale rol spelen, voelen zich daardoor niet begrepen.’
Daar komt bij dat de vooroordelen waarmee ze te maken hebben, zorgen voor onzekerheid en wantrouwen, ook richting de hulpverlening. Zelf moest Glenn Helberg zich daar ook toe verhouden. ‘Een zwarte huid wordt vaak geassocieerd met dom, crimineel, agressief. Als student droeg ik in de supermarkt mijn boodschappenmandje voor me uit zodat iedereen kon zien dat ik niets aan het stelen was.’
