Gevoelszaken – Actrice Carly Wijs

Verdriet
‘Ik was diep verdrietig toen mijn broer kerstnacht 2014 overleed aan kanker. Dat gevoel komt in golven terug. In zijn laatste weken zijn we een dag naar Duitsland geweest en daar kocht ik een broodtrommel. Zoiets banaals als een broodtrommel kan me helemaal terugbrengen naar de periode dat hij er nog was. Dat voelt leeg en warm tegelijk. Verdriet is pijnlijk, maar ook troostend. Het houdt mijn broer dichtbij.’
Woede
‘In het verkeer gedraag ik me schandalig. Als iets me niet aanstaat, stap ik uit mijn auto om verhaal te halen. Ik begin in alle talen te schreeuwen en als het even kan steek ik mijn middelvinger op. Zijn de gemoederen even later weer bedaard, dan schaam ik me kapot. Het is allemaal niet erg ladylike.’
Angst
‘Ik ben bang voor de dood. Ik word bijna 50 en we snellen met z’n allen naar dat onvermijdelijke einde toe. Vliegen, ook zoiets engs – wat als we neerstorten? Het merendeel van de passagiers hangt in joggingbroek in zo’n toestel. Ik snap dat ongeconcentreerde niet. Volgens mij ben ik de enige die nog oplet als de stewardess haar demonstratie geeft: oké, zo blaas ik mijn zwemvest op en hier hangt mijn fluitje.’
Blijdschap
‘In mijn tuin woont een merelechtpaar. Daar word ik gelukkig van. Hoe zij heel behendig een worm uit de grond trekken. Prachtig. Ik word ook ontzettend blij van een vrolijk kind. Die onbevangenheid werkt aanstekelijk. En ik hou van mensen die hard om zichzelf kunnen lachen. Met figuren die zelfspot missen vind ik het moeilijk een gesprek voeren.’ //