Tussen weten en voelen gaapt soms een diepe kloof
Natuurlijk weet ik dat ik recht heb op mijn mening. Maar toch, als die ingaat tegen wat anderen, vriendinnen bijvoorbeeld, denken, durf ik die niet altijd te uiten. Het voelt dan alsof ik daarmee in mijn eentje de harmonie verpest. Rationeel weet ik heel goed dat als ik respectvol zeg wat ik vind en iemand daar issues mee heeft, dat vooral het probleem van die ander is. Maar tegelijk ben ik daar gevoelsmatig toch niet helemaal van doordrongen, lijkt het. Diep vanbinnen blijft er dat stemmetje: ‘Joh, laat nou maar, het is nu gezellig.’ Of: ‘Straks vindt niemand je nog aardig.’
Wat zijn je waarden? (Versie voor vrouwen)
Ik weet exact waar dit vandaan komt: ik ben opgegroeid in een gezin waar vaders wil wet was en waar een eigen mening tot conflicten leidde. Die analyse heb ik jaren geleden al gemaakt. Maar weten waar iets vandaan komt, leidt dus niet als vanzelf tot een volledige verandering in gevoel of gedrag. Daarvoor is kennelijk meer nodig.
