Veel geduld heeft Francien LamersWinkelman niet. Op de vraag wat verwaarlozing precies is, antwoordt ze: ‘Die definities zoek je zelf maar op. Zonde van mijn tijd.’ Ze is de enige hoogleraar kindermishandeling in Nederland, en razend druk. Drie dagen in de week werkt ze als coördinator op het Kinder- en Jeugd Traumacentrum in Haarlem. De overige twee dagen is ze op de Vrije Universiteit in Amsterdam bezig met het schrijven van onderzoeksvoorstellen. En vooral: met geld proberen binnen te halen. Want daar is structureel te weinig van, vindt ze. Daarom blijft ze maar herhalen: ‘Nederland houdt niet van haar kinderen.’
Bevrijd jezelf van oude pijn
- Ontdek hoe oude ervaringen nu nog meespelen in je keuzes en gedrag
- Verwerk je mentale pijn met bewezen effectieve technieken
- Ervaar meer innerlijke rust, zelfvertrouwen en vrijheid
69,-
Vorig jaar publiceerde Lamers met PI Research een groot onderzoek naar middelbare scholieren, waaruit bleek dat één op de vijf kinderen aangeeft ooit mishandeld of verwaarloosd te zijn. Dat is overal ter wereld ongeveer hetzelfde. Maar de definities zijn dan toch belangrijk? Een kind in de winter zonder jas buiten laten lopen, is dat mishandeling? ‘Dat is verwaarlozing. Een kind dat slecht te eten krijgt, een rot gebit heeft, op blote pootjes in de sneeuw loopt, is lichamelijk verwaarloosd. Je hebt lichamelijke mishandeling, geestelijke mishandeling, seksueel misbruik, lichamelijke verwaarlozing, psychische verwaarlozing en getuige zijn van huiselijk geweld. Meestal
