‘De dokter brak mijn nek. Mijn moeder had aangegeven dat ze af en toe een gek “knakje” hoorde en de arts ging even kijken wat dat kon zijn. Ik liep blauw aan en werd overgebracht naar het Academisch Ziekenhuis in Groningen. Daar bleek dat ik een “hangman-fractuur” had: de typische nekbreuk van opgehangen mensen. Normaal overleef je dat niet, maar omdat ik pas twee was en nog veel kraakbeen had, bleef ik leven.’
Kalmeer je lichaam, kalmeer je geest
- Leer je omgaan met overprikkeling en overspoeling
- Ontwikkel je meer lichaamsbewustzijn
- Creëer je meer balans met behulp van de polyvagaaltheorie
69,-
De gebroken nek van Anne-Miek Vroom (28) was het gevolg van een zeldzame aandoening: osteogenesis imperfecta. De Fransen hebben er een mooiere naam voor: os comme verre, botten van glas. Door een genetisch defect zijn de botten van Anne-Miek extreem broos. Ze heeft al heel wat breuken achter de rug, en die doen bij haar net zo veel pijn als bij andere mensen en ze herstellen net zo langzaam. De nekbreuk bleek dan ook niet haar eerste botbreuk; op röntgenfoto’s ontdekten artsen een aantal breuken die niet eerder waren gediagnosticeerd. Medici zagen het somber in. Langer dan drie maanden zou Anne-Miek niet meer hebben.
Anne-Miek: ‘Als je hoort dat je kind nog maar even heeft te leven, ga je blijkbaar “gezinsreportages” maken. In mijn fotoalbum zit
