De angst overwonnen

‘Weet je het zeker?’ vroeg mijn man me, terwijl hij me bezorgd aankeek. We waren samen op een roadtrip in de Verenigde Staten, nu twee jaar geleden. Door de geopende ramen van onze camper blies hete, droge lucht en de radiozender ving alleen ruis.

Ineens stonden ze voor ons: torenhoge, massieve, roodgloeiende rotsen. ‘Daar wil ik heen!’ had ik geroepen – me de lyrische beschrijving over een beroemd wandelpad uit het reisgidsje herinnerend. Mijn man twijfelde toch even voor hij de afslag nam.

Zijn twijfel was begrijpelijk. Hij had het reisgidsje namelijk óók gelezen en daarin stond dat het wandelpad smal was en dat de rotsen naar beide zijden steil en glad afliepen.

De wandeling werd dan ook sterk afgeraden voor mensen met hoogtevrees en daar had ik extreem veel last van. Mijn man kende bijvoorbeeld het verhaal van de keer dat een ex-vriendje mij meenam naar een klimhal, voor een romantische date.

Viel die even tegen. Op tien meter hoogte, veilig aan een touw hangend, begon ik te hyperventileren, hevig te trillen en werd ik misselijk. Ik was net op tijd beneden om naar het toilet te kunnen rennen en over te geven.