Positiviteitsonderzoeker Barbara Fredrickson vertelt:
Wie is Susan Boyle? Simpelweg een bekende naam uit het You Tube-tijdperk. Met een verbluffend optreden in een talentenjacht aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, is het filmpje van Susan Boyle’s optreden één van de meest bekeken filmpjes geworden sinds het bestaan van Internet. De laatste keer dat ik het gecheckt heb, bleek slechts 1 versie van de op internet roulerende filmpjes meer dan 39 miljoen keer bekeken te zijn. In een week tijd. Wie zijn die mensen??
Ik, klaarblijkelijk. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
Ik heb het filmpje iedere dag bekeken sinds ik de link heb ontvangen. Soms zelfs twee keer op een dag. Normaal gesproken kijk ik niet naar talentenjachten, en mijn muziekvoorkeur gaat niet uit naar musicalliedjes. Maar zoals miljoenen anderen, word ik keer op keer aangetrokken door dit filmpje. Waarom? Omdat Susan Boyle een doodgewone vrouw is die iets uitzonderlijks heeft gedaan. En het publiek was er dol op!
Het fenomeen Susan Boyle is een voorbeeld van de kracht van wat ik ‘other-praising’– emoties noem. Onderzoek wijst uit dat die vormen van positiviteit ons helpen om betere versies van onszelf te worden. Dit door onze aandacht te trekken naar (en ons vastgeklonken te houden aan) getalenteerde, virtuoze, en aardige voorbeelden in onze sociale wereld.
Toen Mevrouw Boyle haar mond opende om te gaan zingen, werd binnen enkele seconden haar talent duidelijk. Misschien ontdekte u het aan de hand van de rillingen die door u heen gingen, of doordat uw mond openviel. Waarschijnlijk voelde u op dat moment bewondering. Bewondering is de positieve emotionele reactie op het aanschouwen van een vaardigheid, talent, of moed. Ik beschouw het als een snelle weg naar ons eigen succes. Waarom?
Een reden is dat bewonderde individuen inspirerend of motiverend zijn. Mijn eigen onderzoek stelt dit vast. Maar er komt meer bij kijken. Een voorzichtige analyse van ‘prestige’, door ‘Joseph Henrich’ en Francisko Gil-White, suggereert dat de emotie bewondering ons helpt om mensen te vinden die beschikken over antwoorden. We bestuderen de betreffende mensen zorgvuldig, in de hoop aanwijzingen op te pikken voor succes in het leven. Susan Boyle is een prototypisch voorbeeld, dat is waarom zoveel mensen haar filmpje bekijken: ‘Wat is haar geheim?!’ Maar ook in ons dagelijks leven stellen herhaaldelijke ontmoetingen met mensen die we bewonderen ons in staat om hen gade te slaan en ervan te leren. Hierdoor kunnen we onze eigen vaardigheden uitbreiden.
Bewondering van het talent van Mevrouw Boyle is maar een van de redenen waarom zoveel mensen meer willen zien van het filmpje. Het is ook ongekend ontroerend om de bewondering te zien op de gezichten van zoveel mensen in het publiek. ‘Other-praising’– emoties dienen twee doelen. Ze werpen licht op de weg naar succes en voorzien in de kracht die nodig is voor een snelle overdracht van een goede reputatie in een gemeenschap.
In dit geval is de ‘gemeenschap’ al verzameld op een bepaald moment en een bepaalde plaats: het is het publiek. Het filmpje stelt ons in staat om zowel de weg naar als de sociale gevolgen van succes te zien, het ontvouwt zich allemaal gedurende een moment voor onze ogen. En dat leidt tot een exponentiële toename van de ‘high’ die we krijgen door het filmpje te bekijken.
Eerst is er onze eigen reactie, maar vervolgens bevestigen de opgetrokken wenkbrauwen en open mond van Simon Cowell het vermoeden dat we getuige zijn van iets bijzonders. De menigte springt op en neer. De gezichtsuitdrukkingen van shock en toewijding, en het gevoel van bewondering, respect en genegenheid dat de juryleden en het uitzinnige publiek uitstralen, voelen aan als een warme deken.
Het horen van de opmerking van jurylid Amanda Holden, ‘Ik wil alleen zeggen dat het een compleet voorrecht was om dit te mogen horen’, voelt goed, ook al is het de tiende keer dat we het horen! Susan Boyle verdient het. Voor ieder doodnormaal persoon die zich wel eens een voorstelling heeft gemaakt van waar hij toe in staat zou zijn indien hij de kans zou krijgen, zet het filmpje van Susan Boyle’s ervaring alle positieve gevolgen in de ‘spotlights’ en vergroot het effect. Het filmpje is zowel inspirerend als verslavend.
Dat is waarom ik geen genoeg kan krijgen van Susan Boyle. En de reden waarom ik niet de enige ben. Dank u, mevrouw Boyle, dat u bent wie u bent.
Naschrift van de auteur: Deze blog is mede geschreven door gast auteur Dr. Sara Algoe, een deskundige op het gebied van ‘other-praising’-emoties en medewerker in het Positieve emoties- en Psychofysiologielab van de Universiteit van North Carolina (het zogeheten PEP-laboratorium) van Dr. Barbara Fredrickson. Van tijd tot tijd zullen verleden en huidige medewerkers van het PEP laboratorium een bijdrage leveren aan de blog van Barbara om de kracht van positiviteit te onderstrepen.
Barbara Fredrickson is de auteur van ‘Positivity’ en professor aan de Universiteit van North Carolina.
Meer positiviteitsblogs op Psychology Today
