Column Sterre van Leer: ‘Een tussenjaar klonk zo goed’

Maar terwijl ik dit schrijf, ligt hij nog gewoon voor apegapen op de bank. Ik vond hem vanmorgen vroeg toen ik beneden kwam; alle lichten aan, kleren aan, televisie aan, vieze pannen in de keuken. Heeft weer de hele nacht oude afleveringen van How I met your mother liggen kijken. Hoeft toch pas weer om drie uur naar zijn werk.
Ik zal het maar meteen bekennen: ik heb me nogal verkeken op dit jaar. In mijn eigen eindexamenklas zat welgeteld één jongen die niet meteen ging studeren. Dat was Peter, die zes jaar lang elke cent had opgepot om zo lang mogelijk op wereldreis te kunnen en die we daarom beschouwden als een hopeloze vrek die jou nog geen cup-a-soupje in de studiehoek zou aanbieden. Maar de dag na zijn eindexamen ging hij wel mooi naar China en achteraf waren we daar allemaal een beetje jaloers op.

Mij leek het dus geen slecht idee toen mijn zoon begon over een tussenjaar. Woorden sturen je verwachtingen en ‘tussenjaar’ riep bij mij prettige associaties op. Het klonk een beetje als ‘schakeljaar’: een verstandige tussenstap waarin je je voorbereidt op de volgende fase, in plaats van je lukraak in een opleiding te storten waar je nog geen enkel beeld bij hebt. En hij wilde eerst gaan werken en dan op reis – dat klonk ook al zo volwassen.

Boy, was I wrong. Want in de praktijk betekent het dat hij hoofdzakelijk in bed ligt, buiten de lange uren dat hij dozen inpakt in een distributiecentrum. ’s Nachts eet hij de koelkast leeg en de resterende tijd besteedt hij aan series kijken en online schaken met een vriend die gestopt is met zijn studie.

‘Maar wat had je dan gedacht?’ vroeg hij laatst, oprecht verontwaardigd over mijn ergernis. ‘Ik heb vorig jaar keihard gewerkt om dat diploma te halen – mag ik ook even genieten van mijn jaartje rust?’

Tja. Had mijn zoon gezegd dat-ie rustig een jaar wilde uitrollen na zijn eindexamen, dan had ik hem schaterlachend het huis uitgerold met bank en al. ‘Tussenjaar’ klonk filosofischer en ik ben er keihard ingetuind. Eén troost: in het woord ligt gelukkig het eindpunt al besloten. Langer dan tot september kan zo’n tussenjaar toch niet duren?

Lees in het artikel Metaforen alles over de kracht van woorden.