Column Jean-Pierre van de Ven: Vreemdgaan

‘Overweeg je dat? Hoezo overweeg je dat? Wat bedoel je?’ zegt Leny, niet eens zo boos.

‘Nou ja, ik denk…’

‘Is het de seks?’

‘Ja, dat ook, dat telt wel zwaar mee ja…’

De vorige keer, tijdens de eerste sessie, vertelden Jan en Leny me dat ze al zes jaar geen seks meer hadden gehad. Jan wil wel, maar Leny niet. Ze heeft er geen behoefte aan. Jan wilde niet langer de enige zijn met zin. Hij wilde niet steeds aandringen en niet steeds worden afgewezen. Het gevolg: geen seks.

‘En nu wil je gaan. Omdat je seks wilt hebben.’ Leny zegt het meer tegen zichzelf dan tegen haar man. ‘Maar we hebben het toch leuk samen?’

‘Ja, we hebben het leuk.’

Sterker nog, Jan en Leny hebben net een nieuw huis gekocht. Ze hebben geen kinderen en die zullen er niet komen ook, dus hebben ze besloten om hun geld te steken in een klein boerderijtje buiten de stad. Het schijnt er mooi te zijn. Ze wandelen en fietsen samen. Ze slapen in hetzelfde bed. Ze kletsen. Maar ze vrijen niet.

Leny kijkt naar mij alsof ze me iets gaat vragen, maar dan besluit ze toch van niet. Bij onze kennismaking heeft ze gezegd dat ze twijfelt over het nut van therapie.

Hoe kun je ervoor zorgen dat iemand zin krijgt in seks? Heeft dat wel zin?, vroeg ze toen. Dat lijkt me niet, heb ik gezegd. Als je geen zin hebt in seks en verder gelukkig bent, waarom zou je dan per se moeten vrijen?

‘Je kunt het natuurlijk ook met iemand anders doen,’ zegt ze tegen Jan.

Die kijkt verbaasd op. ‘Met iemand anders?’

‘Ja. Dat zou ik niet erg vinden, hoor. En dan kun je je behoefte tenminste bij iemand kwijt.’

‘Wow,’ zegt Jan. ‘Dat is, dat is… daar had ik nooit aan gedacht.’

‘Ik hoef het niet te weten, hoor.’ Zij heeft er duidelijk wel over nagedacht. ‘Als jij gewoon doet wat je moet doen, met iemand die ik niet ken trouwens, prima. Ga maar vreemd.’

‘Vreemdgaan als het mag, is dat wel vreemdgaan?’ zegt Jan tegen mij.

Ik haal mijn schouders op. ‘Misschien is bekendgaan een beter woord.’ Niemand lacht.

‘Wil je nu nog uit elkaar?’ zegt Leny.

Ik denk dat ze goed is in schaken. Ze denkt altijd een paar zetten vooruit.

‘Ehm, tja, misschien moeten we dit eerst proberen. Ik vind het ook zó lief van jou,’ zegt Jan. De kou is uit de lucht.

Tevreden kijkt Leny me aan. Ze heeft me inderdaad niet nodig gehad.