Sociale uitsluiting op het werk

‘Dinie werkte ’s ochtends, ik ’s middags, we deelden een bureau. Dan kwam ik om twaalf uur binnen en dan bleef zij rustig tot één uur zitten babbelen met de anderen. Kon ik op de vensterbank wachten tot zij plaatsmaakte voor mij. En al die tijd negeerden mijn collega’s me.’

Pak aan wat je dwarszit
Coachfinder

Pak aan wat je dwarszit

Minder stress, ander werk, meer zingeving of iets anders waarbij je wel een duwtje in de rug kunt gebruiken? Een coach helpt je om sneller je doelen te bereiken.

Vind je ideale coach

Barbara van Dam (38) krijgt weer een schorre stem als ze over haar laatste baan vertelt. ‘Daar had ik de afgelopen jaren steeds last van. Op een gegeven moment moest ik zelfs geopereerd worden. Knobbeltjes op mijn stembanden door de spanningen.’

Drie jaar geleden vertrok Van Dam bij een non-­profitorganisatie in Den Haag – ‘leuke baan, leuke collega’s’ – om een nieuw leven te beginnen in het oosten van het land. Ze was net gescheiden en zag het helemaal zitten: fijn met beide kinderen in een rustig stadje, waar zij secretaresse kon worden op een gemeentelijke afdeling. Het werd een fiasco. Waarom precies weet ze nog steeds niet, maar haar nieuwe collega’s leken haar vanaf het begin niet te moeten.

Oké, er was misschien één duidelijk aanwijsbare reden. Haar afdeling moest van administratie worden omgevormd tot secretariaat en dat werd Van Dams taak. Een

Log in om verder te lezen.