Wie kan mijn pleegdochter (22) helpen?
Getriggerd door het artikel Borderline in het februarinummer van Psychologie Magazine, leg ik u het volgende voor.
Ik ben de pleegmoeder van Vera, die als tweejarige bij ons kwam. Ze woonde daarvoor eigenlijk al haar hele leven bij haar oma en opa, warme mensen, die goed voor haar zorgden.
Als deskundige op borderline-gebied hoef ik u waarschijnlijk niet uit te leggen hoe haar jeugd bij ons is verlopen. Steeds zocht ze conflicten op, niet alleen met mij, maar ook op school en in haar vrije tijd. Herkenning was er in het artikel, toen ik las dat het wel lijkt of ze niet wilde dat er van haar gehouden werd en ze daar tegelijkertijd wanhopig naar op zoek was. Als de regels duidelijk waren en er geen discussie meer was, was ze goedgehumeurd, behulpzaam en geestig.
In de puberteit liep haar gedrag op allerlei gebieden de spuigaten uit. We hebben haar in huis gehouden tot het echt niet langer meer ging en toen is ze, 17 jaar oud, begeleid gaan wonen. Ook dat liep binnen de kortste keren spaak. Zo is het steeds door gegaan en nu, op 22-jarige leeftijd gaat het nog steeds niet goed. Vooral in mijn ogen dan, want zelf vertelt ze meestal een ander, oppervlakkig verhaal. Ze heeft echter geen (vast legaal) werk, geen vaste woonplaats en geen vaste, betrouwbare relaties. Met ons is het contact wisselend. Ze houdt haar hoofd recht, maar als ze erg in de put zit, laat ze mij wel zien dat ze haar leven maar niet op orde krijgt en dat ze daar behoorlijk gedeprimeerd over kan zijn.
In de loop van de tijd hebben we haar natuurlijke moeder leren kennen en haar gedrag lijkt sprekend op dat van Vera. Ook zij heeft haar leven niet op orde.
In de jeugdhulpverlening (psycholoog) en de reguliere hulpverlening (psychiater) is de diagnose ‘borderline’ genoemd. Vera is normaal intelligent. Ze geeft af en toe aan dat ze hulp nodig heeft en zoekt die dan ook, maar als ze die dan inroept, maakt ze daar binnen de kortste keren bonje als men niet doet wat zij eist, bijvoorbeeld medicijnen. Ze verschuilt zich achter de diagnose ‘borderline’, zegt bijvoorbeeld: ’Ik heb die ziekte en dus kan ik het niet helpen dat ik zo agressief word, dat moet je begrijpen en daar moet je rekening mee houden’.
Mijn vraag aan u is of Vera gebaat zou zijn met de nieuwe therapievormen zoals beschreven? Zo ja, bij wie zou ze dan terecht kunnen, als deskundige op dit gebied? Haar woonplaats is Den Haag.
Bij voorbaat dank voor uw aandacht en advies.
