Waarom vind ik geen aansluiting bij anderen?
Beste Ursela,
Op het voortgezet onderwijs had ik een normale tijd. Geen vriendinnen, maar ik ging vooral om met de jongens uit mijn klas, met de meisjes sprak ik oppervlakkig. Toen ik naar MBO4 ging, was ik in het begin nog redelijk extravert, hoewel een beetje onzeker. Ik gebruikte humor als manier om gesprekken te openen, en sommigen konden dat waarderen, anderen weer niet.
Ik kon later echter helemaal geen aansluiting vinden in de klas, terwijl de vaste groepjes zich vormden. Mijn onzekerheid werd groter, ik vroeg me ook regelmatig af of ze me vreemd vonden. Ik werd zelfs regelmatig ieder eind van de week depressief, omdat ik dacht dat ik iets miste of juist iets vervelends had wat voor mij een blinde vlek was. Maar wat? Kan ik me niet inleven in anderen? Ben ik oninteressant, onaardig, of hoor ik gewoon als enige niet tussen de jongeren thuis?
Daarnaast had ik een grote angst voor de vele presentaties en liep ik met groepen extra vast door ontwijkend gedrag. In het tweede jaar heb ik van een meisje gehoord dat ze net zo´n moeite had met aansluiting vinden, terwijl ik haar altijd vlot en makkelijk in contact geacht had! Het deed me even goed dat we dezelfde situatie hadden. Maar nu ben ik net zo hard weer aan het twijfelen. Misschien is het bij mij terecht dat ik geen aansluiting vind?
Ik kan me uit eigen onzekerheid niet meer inleven in anderen (dit is ook de reden waarom ik eerder aan je gevraagd heb hoe ik empathisch kan zijn), ik voel inmiddels tussen andere jongeren alleen nog maar minderwaardigheid en vluchtneigingen. En hoe ik ook probeer om te denken dat ik zelfverzekerd kan zijn, de twijfels slaan even snel toe om me in een vicieuze cirkel te trekken. Ik voel me echt alsof ik de enige met dit probleem ben, en ik kan niet ontkomen aan het gevoel dat het mijn eigen schuld is! Zelfs nu ik naar een nieuwe school ga, blijft het probleem regelmatig opspelen.
Met vriendelijke groet,
Merché