Beste Jolet,
Sinds de sterfdag van mijn lieve man, eind 2006, ben ik ‘dood’ voor mijn schoonfamilie. Er is geen contact, wel af en toe een pesterijtje. Ik heb deze familie niets misdaan; ik heb ze altijd hartelijk ontvangen. Ik begrijp er helemaal niets van. Zij maken me geestelijk kapot en ik heb al zoveel verdriet. Mijn rouwproces stagneert hierdoor. Ik ben deze strijd zat. Wat moet ik doen?
Antwoord van Jolet
Er zijn twee manieren om dit op te lossen. De ene manier is: alle contact verbreken en niets meer verwachten van uw schoonfamilie. Mochten ze contact zoeken, vertel dan dat u dat niet meer wilt. Dit is een radicale oplossing. Daarmee mist u helaas de mogelijkheid om met hen over uw man te praten.
De tweede manier is: het samen uitpraten, eventueel met behulp van een derde, bijvoorbeeld een hulpverlener. Het kan zijn dat u door alle verdriet niet heeft gemerkt dat er dingen gebeurd zijn, bijvoorbeeld bij de begrafenis, die uw schoonfamilie kwetsten. Uitpraten is heel moeilijk – zo’n ruzie is vaak alleen op te lossen door eigen fouten te erkennen. Als u het te zwaar vindt kunt u dit ook een jaar uitstellen.
Dat u in elk geval de strijd wilt stoppen, vind ik heel wijs; deze kost u veel energie, heeft geen effect en houdt u af van uw rouwproces. Wilt u hulp bij het rouwen, vraag dan advies aan de huisarts.
Vriendelijke groet,
Jolet Plomp
