De band met mijn vader is niet goed. Ik woon thuis en heb gezondheidsproblemen waardoor ik niet kan werken. Mijn vader begint nooit uit zichzelf een gesprek, iets wat hij met andere gezinsleden wél doet. Ook houdt hij geen rekening met mijn ziekte. Als ik hem hiermee confronteer, wordt hij kwaad. Later geeft hij toe dat het onmacht is. Hij is sowieso erg onzeker. Wat kan ik het beste doen? Eraan blijven werken of accepteren dat hij er niet voor mij is?
Wat pijnlijk voor u beiden dat het niet lukt uw zorgen en wensen naar elkaar uit te spreken, hoewel u dat allebei wel graag wilt. Maar aan het onvermogen elkaar te bereiken is vaak wel iets te doen.
U doet uzelf recht – en daarmee ook uw vader – als u blijft zoeken naar een manier om met hem in contact te komen. Dat vraagt iets van u, namelijk dat u uw primaire verlangen om door hem gezien te worden tijdelijk aan de kant zet. En belangstelling gaat tonen voor wat hém bezighoudt.
Begin zelf eens een gesprek, over kleine dingen. Hoe brengt hij zijn dag door? Op die manier kan er langzaam ruimte komen voor een persoonlijker contact. En uiteindelijk voor de hamvraag: hoe is het voor uw vader om een dochter te hebben die hij niet beter kan maken? Die vraag kunt u hem te zijner tijd ook per mail of brief stellen. Dat geeft u de gelegenheid om zorgvuldig te verwoorden dat u hem nodig heeft.
