Uit angst voor agressie trek ik geen grenzen
Beste Wouter,
Ik ben zo bang voor agressie, dat ik ook in mijn eigen huis geen grenzen meer durf te trekken. Ik ben regelmatig mishandeld en bedreigd enige jaren geleden, door een ex uit een andere cultuur, die in die periode psychotisch was – geen hulp van politie of crisisdienst, uiteindelijk psychiatrische behandeling, die weer werd gestaakt omdat hij niet van bier en wiet af wilde blijven.
Vervolgens werd ook mijn zoon agressief; schreeuwen en schelden, huisraad vernielen, een dreigende houding aannemen. Hij is nu nog even opgenomen met een RM (Rechterlijke Machtiging, dit is een manier om iemand – hoewel die zich daartoe niet bereid verklaarde – toch op te nemen in een psychiatrische instelling, red.), maar straks begint het weer. Ook bier en wiet.
Zodra één van beiden nu een dreigende houding aanneemt, raak ik als het ware verlamd en kan ik alleen aan vluchten denken. Ik vermijd nu al bij voorbaat conflicten. Gelukkig wonen ze geen van beiden bij me, maar ze komen wel regelmatig langs. De ex is van zijn psychose af (Voodoo in thuisland en werk) en meestal heel zoet, maar ik zit toch steeds te kijken of hij weer iets zombie-achtigs krijgt.
Mijn zoon durf ik de deur niet te wijzen. Enerzijds omdat ik vind, dat hij toch met iemand moet kunnen praten en anderzijds omdat ik bang ben voor vernieling van ramen en deuren. Wat zou ik kunnen doen om de regie weer in eigen hand te krijgen en niet bij voorbaat bang te zijn? Ervan uitgaande, dat in deze regio de politie altijd te laat komt en de crisisdienst helemaal niet?
Groeten van Olga