Mijn vriend (38) stelde laatst polyamorie voor. Hij wil graag dat er ruimte komt voor andere liefdesrelaties en seksualiteit met anderen. Ik begrijp zijn behoefte wel, maar heb mijn bedenkingen. Zoals: wat blijft er over van je relatie als je intimiteit ook met anderen deelt? En wat als je verliefd wordt op die ander?
Op verzoek van studenten van de Vrije Universiteit in Amsterdam heb ik onlangs een TEDx-praatje gehouden over polyamorie.
Na afloop kwamen toeschouwers me vertellen dat ze niet zozeer hadden besloten om een polyamoureuze levensstijl te volgen, maar dat ze polyamoureus zijn geboren. Polyamorie is voor hen meer een identiteit.
Onderzoeken in de Verenigde Staten en in Nederland laten zien dat ongeveer 5 procent van de bevolking zich identificeert als polyamoureus. Deze mensen hebben meestal twee relaties tegelijkertijd.
Met de primaire partner wonen ze vaak samen en hebben ze soms kinderen. De secundaire partner is net zo geliefd, maar hij of zij krijgt minder aandacht en heeft minder verantwoordelijkheden.
In polyamoureuze relaties blijkt vaak jaloezie te spelen. Vooral bij stellen die een polyamoureus verband hebben met een ander stel (alle vier de personen in zo’n verband houden van en hebben seks met elkaar) vinden mensen al snel dat ze aandacht of liefde tekortkomen.
Ook blijkt er niet altijd consensus te bestaan. Een relatie is pas echt polyamoureus als beide partners elkaar toestemming geven om seks of een liefdesrelatie te hebben met derden.
Maar als de ene partner polyamoureus is en de andere niet, is het voor laatstgenoemde moeilijk om toestemming te geven voor een tweede, of zelfs een derde en vierde liefdesrelatie naast de eigen relatie. Dat voelt alsof je toestemming geeft aan de ander om vreemd te gaan.
Jouw bedenkingen zijn begrijpelijk. Als je beiden ook intiem bent met andere mensen blijft er dus inderdaad minder tijd en aandacht over voor jullie relatie.
Je zou er wel voor kunnen zorgen dat iedereen op de hoogte is van belangrijke zaken, maar dat vergt nogal wat van je, namelijk dat je met alle betrokkenen je intieme gedachten en gevoelens zou delen. Als je de een wel iets vertelt en de ander niet, is de kans groot dat het toch nog misgaat.
Je andere bedenking gaat over verliefd worden op een ander. Maar ja, dat is nu net een kenmerk van polyamorie, dat geliefden ook houden van andere mensen. Als dat een brug te ver is voor je, ben je waarschijnlijk niet polyamoureus aangelegd.
Het ligt dan niet voor de hand om toe te stemmen met een polyamoureuze relatie. Als je voelt dat een grens is bereikt, is het gezonder om dat te zeggen en je grens te bewaken. Vervolgens is de keuze aan je vriend: is polyamorie voor hem een levensstijl of is het wie hij is?
