Beste Jolet,
Mijn moeder is dertien jaar geleden overleden. De laatste tien jaar van haar leven heb ik geen contact met haar gehad. Ik ben nu 50. Ze heeft me altijd afgewezen. Dat heb ik nooit met haar kunnen bespreken en ik ben er nog steeds boos om. Hoe kan ik die boosheid loslaten? Ik ben snel bang om afgewezen te worden en om mensen kwijt te raken.
Antwoord van Jolet Plomp:
Uw moeder speelt al 23 jaar geen rol meer in uw leven en toch wordt u steeds opnieuw boos. De afwijzende stem van uw moeder lijkt wel een vast onderdeel van uw gedachten te zijn geworden, uw persoonlijke innerlijke criticus. Welke vernietigende dingen zegt die innerlijke criticus waardoor u zo boos wordt?
Dit is de eerste methode om uw boosheid kwijt te raken: houd op te denken aan uw moeder, zie in dat u met zichzelf overhoop ligt in plaats van met haar, en pak die innerlijke criticus aan door hem te herkennen en ertegen te protesteren. Als u milder kunt worden tegenover uzelf, zult u minder bang zijn verlaten te worden.
De tweede methode is totaal anders: probeer te begrijpen welk ongeluk en onvermogen uw moeder ertoe bracht om u zo af te wijzen. Wat voor jeugd heeft ze zelf gehad? Welke aangeboren eigenschappen en stresserende omstandigheden beperkten haar levensgeluk? Een evenwichtige, gelukkige moeder zal haar kind niet afwijzen.
Als u kunt navoelen hoe ongelukkig en onmachtig uw moeder in feite was, zal ze ‘krimpen’ tot een gewone vrouw met psychische tekorten. Dan zal ze in uw gedachten niet meer die grote allesoverheersende, afwijzende moeder zijn die u als klein meisje kende. Als meisje kon u zich niet verdedigen tegen die kritiek, helaas, maar nu bent u een ervaren, volwassen vrouw.
Vriendelijke groet,
Jolet Plomp
