Mijn zus, getrouwd en moeder van jonge kinderen, gaat vreemd. Ze wil daar regelmatig met mij over praten, ook omdat het haar hoog zit. Dat snap ik, en ik wil er voor haar zijn, maar ik hoor het haar dan goedpraten (dat het uiteindelijk beter is voor haar relatie, et cetera) terwijl ik wat ze doet niet oké vind. Tegenover mijn zwager voel ik me ook vervelend.
Wanneer mensen die ons dierbaar zijn keuzes maken waar we – om welke reden dan ook – niet achter
kunnen staan, is de grote valkuil dat we hen van die keuze willen weerhouden of hen gaan beïnvloeden met onze mening.
In wezen ben je dan meer met jezelf en jouw opvattingen bezig dan met de belangen van de ander. De kunst van het nabij zijn in dierbare relaties is: er zijn voor die ander, ongeacht wat dan ook. Zussenrelaties zijn voor het leven.
Nu kun jij er voor haar zijn. Daar bouw je vertrouwen en betrouwbaarheid mee op. Zij kan er later
weer voor jou zijn.
Mijn advies is daarom: luister naar je zus en stel zoveel mogelijk vragen. Bijvoorbeeld over veiligheid en betrouwbaarheid. Vraag wat haar keuze voor haar kinderen kan betekenen. En voor haar man?
Als vertrouweling van je zus kun je niets tegen je zwager zeggen. Dat is ongemakkelijk voor jou, maar een geheim is een geheim. Je kunt die ongemakkelijkheid wel bespreken met je zus.
