Ik werk hard en zit er emotioneel wat doorheen. Mijn vriend – we kennen elkaar drie jaar – steunt me wel door te koken of bloemen mee te nemen, maar ik heb ook goede gesprekken nodig. Hij begrijpt me vaak niet of vindt het lastig om te luisteren. Zelf is hij ook gesloten. Ik zoek steeds vaker steun bij anderen, maar liever zou ik met mijn vriend praten.
Partners zijn niet perfect. Je vriend steunt je in praktische zin, misschien is hij ook een tijger in bed, maar een prater of luisteraar is hij niet. Jij bent ook niet perfect. Je hebt bijvoorbeeld weinig geduld. Drie jaar lijkt een hele tijd, maar voor een relatie is het kort. Meestal duurt het veel langer voordat mensen zich bloot durven geven. Dat komt doordat ze het moeilijk vinden om zich emotioneel te binden. Ze zijn bang om te worden verlaten. Deze verwachting is gebaseerd op oude angsten – het kost tijd om die te overwinnen. Je gebrek aan geduld komt waarschijnlijk voort uit de stress die je ervaart. Daar kun je niet zoveel aan doen. Maar je partner onder druk zetten en verwijten maken is zinloos. Dat maakt zijn angsten alleen maar groter, waardoor hij nog minder geneigd is om te praten, of te luisteren. Eigenlijk is het geen gek idee dat je nu, tijdelijk, je heil zoekt bij anderen. Houd het nog even vol met je vriend. Hij doet zijn best, met zijn bloemetjes en zijn koken. Dat geeft een goede prognose. Als hij zich veilig voelt, gaat hij echt wel praten. Want dat is het fijnste wat er is. //
