Door niets te willen zet je partner de situatie behoorlijk klem. Wat jij wilt of probeert, zet geen zoden aan de dijk en je voelt je machteloos.
Je vraagt wat je kunt doen ̶ wat een veel betere vraag is dan ‘hoe komt het?’ Eén oplossing is dat je accepteert wat hij al jaren aangeeft: hij heeft geen behoefte aan vrijen, mist het niet en gaat zich er ook niet voor inzetten.
Tel je zegeningen in de relatie, wees hopelijk goede vrienden en leer verdragen dat dit onderdeel er met hem niet inzit.
Als je dat niet acceptabel vindt, betekenen alle andere oplossingen dat jij aan de bak moet. In jullie situatie is het niet-vrijen jouw probleem, niet dat van hem, en jij zult druk moeten opbouwen om beweging en verandering te forceren.
Dat betekent dat je je verlangen serieus moet nemen en moet stáán op actie. Samen naar de huisarts gaan, lijkt een goede eerste stap. Die kan nagaan wie jullie verder kan helpen.
Als je man niet wil, zul je de druk moeten durven opvoeren, omdat het voor jou wel belangrijk is. Eng hoor, de neiging om de lieve vrede te bewaren is vaak groot in deze gevallen.