Mijn ex spookt door mijn hoofd en ik kan hem niet vergeven
Beste Helmi,
Ik heb een relatie van zes maanden gehad met een collega van mij. Hij was alles wat ik van een partner zou willen, alleen bleek hij een nogal groot probleem te hebben. Hij is erg egocentrisch en stelt zijn eigen gevoelens en de bescherming ervan altijd op de eerste plaats.
Mijn probleem is dit: In plaats van een gesprek met mij aan te gaan, toen hij besefte dat hij niet verder wilde met mij, stuurde hij mij een e-mail. Ik voelde mij uiteraard erg gekwetst. Niet alleen om de breuk, maar vooral om de manier waarop hij het had gebracht.
Wij hebben daarna verschillende gesprekken gehad waaruit naar voren kwam dat wij wel graag vrienden wilden blijven, omdat onze relatie niet alleen uit seks bestond, maar er ook duidelijk het gevoel was dat wij ons bij elkaar op ons gemak voelden en overal over konden praten.
Toen ik echter vier maanden na de breuk een gesprek met hem wilde over hoe wij onze vriendschap zouden gaan invullen, kreeg ik (na een week) een e-mailbericht met de boodschap dat hij het ‘voorlopig te druk had om een afspraak te maken’, maar dat het niet aan mij lag. Ik heb toen besloten dat het voor mij niet meer hoefde en heb hem dat ook verteld. Niet via e-mail, maar face-to-face.
Nu wil het geval dat er voor mij een extra complicatie is. Die bestaat uit een vrouw die mijn ex-partner tijdens een vlucht is tegengekomen en waarmee hij nogal snel erg bevriend mee raakte. Hij vertelde mij ook vaak niet van tevoren als hij haar ging zien en vergat ook afspraken met mij als hij haar had gesproken.
Het gaat hier alleen om een vriendschap (zij is moslim), maar ik voelde mij toch buitengesloten. Ik weet dat hij haar nog steeds ziet en tijd voor haar maakt, maar tijd voor mij maken (en dus voor onze vriendschap die hij zo graag wilde) is er niet bij.
Ik zou hem graag willen vergeven, omdat hij nog vaak door mijn hoofd spookt, maar het lukt mij niet. Gelukkig heb ik wel iemand gevonden die bereid is naar mij te luisteren en die mij als toch iets meer dan een vriendin beschouwt, maar hij vindt het moeilijk om te zien dat ik pijn heb terwijl hij er niets aan kan doen.
Ik zal het zelf moeten verwerken. Een aantal mensen hebben mij gezegd dat mijn ex nog wel spijt krijgt van zijn actie, als hij eenmaal ziet wat hij is kwijtgeraakt. Ik weet niet of hij wel zo kan denken en dit soort opmerkingen maken het voor mij ook wel lastig om het gebeurde af te sluiten.
Aangezien mijn ex en ik collega’s zijn wil ik graag uw hulp, want ik wil niet dat het de sfeer op kantoor in de weg gaat staan. Al is hij niet de meest populaire collega (ook vanwege zijn gebrekkige communicatievaardigheden), ik wil niet dat onze privé-toestanden zijn werkleven onmogelijk maken.
Groeten van Elanor
