Mijn bejaarde vader bewaart alles
Met beider goedvinden ben ik nu twee jaar bij mijn bejaarde, maar nog vitale, ouders aan het opruimen. Mijn moeder kan goed spullen wegdoen, maar mijn vader bewaart het liefst alles. Hij is een grote verzamelaar van o.a. nieuws en heel veel boeken.
Hij heeft een overvolle kamer, wat voor mijn moeder lastig is om schoon te maken. Verder staan er op zijn zolder heel veel spullen. Als hij een nieuwe computer koopt, gaat er geen oude weg. Bijna deed hij een computer weg. Daar heeft hij echter van afgezien – enkel omdat een onlangs gestorven oom geholpen heeft met installeren.
Boeken die niet meer up-to-date zijn, wil hij gaan lezen als hij later zijn dagelijkse bezigheden niet meer kan doen. Ik ben erachter gekomen dat hij heel aparte redenen heeft om dingen te bewaren. Ik begrijp dat spullen een emotionele waarde kunnen hebben, maar bij hem gaat dit wel erg ver.
Communiceren met hem is lastig, omdat hij erg in zijn eigen wereld leeft. Ik heb hem er wel van kunnen overtuigen dat hij moet opruimen; wat kapotte dingen (boeken, computers), dingen die geen waarde meer hebben. Hij heeft intussen al best wat opgeruimd – eerder kon je geen stap op zolder zetten – maar nog niet genoeg om tot een ordelijk huis te komen. Er moet wat gebeuren om het huis overzichtelijk en schoon te maken. Bovendien zet dit de relatie tussen mijn ouders vaak onder druk.
Ik geef hem al bedenktijd, bereid hem voor, vraag goed door zodat ik weet wat hij wil zeggen, maar het blijft een moeilijk punt. Het liefst doet hij nog alles in zijn eentje. Elke twee weken kom ik een dag helpen, maar het gebeurt geregeld dat ik er tegenop zie.
Hoe kan ik er voor zorgen dat mijn vader gaat inzien dat het nodig is dat onnodige spullen opgeruimd worden, dat ik zelf er niet meer tegen op zie en dat mijn moeder op een prettige manier het huis kan schoonmaken?
