Ik voel mij een dwalende, hoe kom ik weer in balans?
Hey Ursula,
Ik ben een alleenstaande moeder met al grote kinderen. Nog twee van de vijf kinderen zijn thuis. Ik heb een leuke baan en huisdieren, maar ik blijf me onrustig en onzeker voelen. Doe ik het allemaal wel goed?
Ik ga te laat naar bed, slaap vaak lang uit(door ziekteverlof, gebroken enkel). Ik houd van een wijntje, dan slaap ik goed, en ik rook. Ik merk steeds meer dat ik mezelf niet ben. Door mijn huishouden erg makkelijk te maken. Ik heb eigenlijk geen zin in sociale contacten. Ik zit graag thuis, ook al is dat veel alleen. Ik maak constant lijstjes met TE DOEN en vaak schuift het meeste weer naar de volgende dag.
Met mijn ex heb ik het nodige contact maar dat loopt niet echt soepel. Op feestjes praten we en maken we grapjes en dat is ook gezellig maar om iets af te handelen is heel moeizaam. De kids hebben wel contact mar hoeven verder niets van hem te verwachten. Financiële bijdrage voor studie (hem opgelegd) kan hij niet. Dus draag ik dan weer in bij (via een lening). Het is af en toe zo uitzichtloos en ik weet soms niet hoe ik verder moet en waarom.
Ik ben nu mijn werk weer aan het opbouwen en aan de opleiding begonnen (in de zorg) en dat kost heel veel energie. Ik ben op een gegeven moment mijn structuur, ambities en eigen identiteit kwijt geraakt. Ik voel me of ik een beetje dwalende ben. Oude vrienden laten weinig of niets meer horen en ik doe het ook niet. Het komt vast ook omdat de kinderen een leeftijd hebben waarin ze veel zelf ondernemen, dus een dagje strand lekker uitwaaien en gek doen op een zondag komt er niet meer van. Moederkloek heeft afgedaan. En ik weet dat heel veel mensen het slechter hebben dan ik, maar die onrust en verandering van mezelf kan ik nog steeds niet fijn vinden. Ik vind het erg moeilijk daar een weg en een nieuwe draai aan te geven. Genoeg geklaagd.
Groeten van Metje
